زمستانی ام ، بی "تـــو" بارانی ام نمـــی پرســــی از راز پنـــهانی ام در این ازدحــــــام پر از دود و مه گمــم، دیگر ای جان نمیخوانی ام چکـــــیدم ز چــشمان مهــــتابیت به روی غـــــــــزل های ویرانی ام گرفـــــته مـــــــرا بازوان زمــــان به بنـــــدش غریـــبانه زندانی ام....