نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد حُسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد فطرت آشفت که از خاک جهان مجبور خودگری خودشکنی خودنگری پیدا شد خبری رفت ز گردون به شبستان ازل حذر ای پردگیان پرده دری پیدا شد آرزو بیخبر از خویش به آغوش حیات چشم وا کرد و جهان دگری پیدا شد زندگی گفت که در خاک تپیدم همه عمر تا ازین گنبد دیرینه دری پیدا شد... #اقبال_لاهوری