درخت دوستی بنشان که کـام دل به بـار آرد نهال دشمنی بـر کن که رنج بی‌شمار آرد شب صحبت غنیمت دان که بعد ازروزگـر ما بسی گردش کند گردون بسی لیـل و نهـار آرد