نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «جریان روح بندگی در زندگی» یکم؛ حکمت نمازها، انس با خدای سبحان و خلوت‌نشینی‌ها همین است که سِرّ و‌ سریره انسان قدسی شده و رنگ الهی به خود گیرد؛ تا جایی که عشق و محبت خداوند در آن موج زند. دوم؛ اگر انسان در درون خود پاک، طیب و نورانی شود، در عمل جز پاکی و نور از او سر نخواهد زد. در مقابل، همان قدر که از انسان شرّ و بدی سر می‌زند، بدان معناست که او در درون به ناخالصی‌ها مبتلاست. سوم؛ باید از خدا مسئلت کرد تا در راهِ سلوکِ بندگی، از ابتدا تا پایان (رسیدن به توجه کامل به الله و دست‌یابی به قُرب نهایی) لطف فرماید تا بنده در طریق عبادت و بندگی به آفتِ عُجب مبتلا نگردد. چهارم؛ روشن است که عبادت فقط در نماز و روزه و مانند آن، منحصر نیست. بندگی پرودگار در هر شأنی از شئون زندگی قابل تطابق است. همان‌گونه که «توجه به الله» در نماز معنابخش عبودیت است، این توجه باید در همه ابعاد زندگی ساری گردد. پنجم؛ جریان روح بندگی در زندگی باعث می‌شود تا در بسیاری از شرایط (فردی یا اجتماعی یا در خلوت و یا در جلوت)، افسارگسیختگی نفْسِ انسان مهار شود‌؛ چرا که حقیقت «وجه به خدا»، در حال مراقبت از انگیزه‌ها و عملکردهای انسان و موجب نوری و عبادی شدن رفتارهاست. ششم؛ برای درک بهتر عمق معنا می‌توان این مثال را آورد؛ بسیاری از افراد برای گذران زندگی و معیشت خود و تأمین رفاه، به کار و کسب مشغول‌اند. در حالی که اقتضای توجه به خدا این است که این مهم در اولویت دوم قرار گیرد. آنچه باید در ابتدا بدان توجه کرد این است که هر کس در خود بنگرد و به خود چنین خطاب کند که «من با این امکان شغلی خود، باید آن‌چنان باشم که به آن دسته از نیازهای مردم که توان رفع آن را دارم، پاسخ دهم تا مشکلات ایشان برطرف گردد». رییس در ریاست، مدیر در مدیریت، استاد حوزه یا دانشگاه در استادی، کارمند در کارمندی، فروشنده در فروشندگی و هر کس در هر شغل یا جایگاهی که دارد باید چنین توجه داشته باشد که «من کاری کنم تا دیگران احساس خوشی و آسایش کرده و بدون گرفتاری زندگی کنند!». این توجه الهی، مورد رضایت پروردگار و عین عبادت است. نسخه تصویری: eitaa.com/ShiaTowhid/1407 نسخه صوتی: eitaa.com/ShiaTowhid/1405 —————— ‎با «توحید تشیّع» همراه باشید؛ @ShiaTowhid ‎تلگرام|اینستگرام|سروش|توییتر ‌‎ـ #مکارم_الاخلاق #رمضانیه