اذا زلزلت الارض ، زمین محشر عظماست چه شوریست چه غوغاست،از این حال زمین لرزه به دلهاست نه پستی نه بلندی و نه دریاست رسیدست همان روز قیامت ، همان لحظه موعود که فرمود خدا زود رسد زود... خلائق همه در حال فرارند، و بی تاب و قرارند آرام ندارند و این روز همان روز حساب است همان روز سوال است و جواب است که مردم همه اینگونه پریشند نه در فکر پسر یا پدر و مادر و فرزند همه در پی خویشند و مردم همگی مست ، همه بی خود و مدهوش که ناگاه رسید از سوی حق نغمه چاووش: الا اهل قیامت همه ساکت و سرها همه پایین و ای جمله خلائق همه خاموش ! شده گوش سراسر همه عرصه محشر پر از آیه کوثر،ملائک همه در شور غزل خوان همه سرمست شمیم گل حیدر،گل یاس پیمبر چه حالیست ، خبر چیست مگر کیست قدم رنجه نمودست به محشر یگانه گوهر حضرت داور، الله اکبر ... یا حضرت زهرا ، صدیقه اطهر... ملائک همگی بال گشودند و فرش قدم مادر سادات نمودند آری خبر این است ، امید همه آمد جبریل صدا زد که خلائق انگیزه خلق دو جهان فاطمه آمد و مبهوت جلالش همه ناس ، پیچید به محشر همه جا عطر گل یاس زهراست و آن وعده شیرین شفاعت،بر چشم ترش اشک نشستست چو الماس بر دست کبودش ، اسباب شفاعت همان دست جدا از تن عباس و زهرا شده گریان اباالفضل،هم گریه کن و نوحه سرای غم چشمان اباالفضل مردم همه ساکت همه مبهوت ، و حیران اباالفضل کین فاطمه ابر کرم و رحمت و عشق است کز او شده جاری به لب خشک زمین بارش باران اباالفضل ناگاه همه از دهن یاس شنیدند ، الله قسم میدهمت جان اباالفضل سوگند تو را حق دو دستان اباالفضل بر فاطمه ات بار الها تو ببخشا ، هر کس