🔺«الحمدُلله على ما اَنعمَ» 🔹 ابتدای سخن این است که: «الْحَمْدُلِلَّهِ عَلَى مَا أَنْعَمَ وَ لَهُ الشُّكْرُ عَلَى مَا أَلْهَمَ» 🔸اگر بیایند به کسی خبر بدهند که در ملک شما، در آبادی و مزرعه‌ی شما گنجی پیدا شد یا قناتی پیدا شد یا چاه نفتی پیدا شد و او شروع به تشکر از خدا بکند، خوب چیز تازه‌ای نیست. چنین ثروتی یک دفعه برای آدم پیدا بشود، آدم باید به بیفتد و تا آخرِ روز در سجده بماند. 🔸 اما اگر کسی پدرش از دستش گرفته شده، می‌خواهند اموالش را هم از او بگیرند، شوهرش را هم برکنار کرده‌اند و می‌داند که این‌ها مقدمه است که همه را در یک روزی قلع و قمع بکنند، قتل عام کنند و همه، حتی دختران و نوه‌هایش هم در خطرند، اما با وجود این‌ها چنان حق‌تعالی برای او "یطمئن‌القلوب" هست، که عین کسی‌که می‌خواهد بایستد و خدا را کند، او هم شروع به شکر خدا می‌نماید!. 🔹 پس "الحمدلله" گفتن آن حضرت در این مورد، در سنجش و ترازو که گذاشته شود، سنگین‌تر از تمام شکرهایی است که ما در برابر خدا می‌کنیم؛ چون که شکر در ارزش دارد. 🔶 مصیبت را یک امر جزئی دیدن و نعمت خدا را به خاطرِ این گرد و غبارهای ، نادیده نگرفتن خیلی خیلی مهم است. ☑️ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama