نهج البلاغه حکمت 126 - ضدّ ارزش های شگفت وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ اَلَّذِي كَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ يَكُونُ غَداً جِيفَةً و در شگفتم از متكبّرى كه ديروز نطفه‌اى بى‌ارزش، و فردا مردارى گنديده خواهد بود وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اَللَّهِ وَ هُوَ يَرَى خَلْقَ اَللَّهِ و در شگفتم از آن كس كه آفرينش پديده‌ها را مى‌نگرد و در وجود خدا ترديد دارد وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ اَلْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى اَلْمَوْتَى و در شگفتم از آن كس كه مردگان را مى‌بيند و مرگ را از ياد برده است #هر_روز_با_نهج_البلاغه