┄┄┅┅✿🍃🍃❀🌺❀🍃🍃✿┅┅┄┄ ﷽ 1 #تدبر_حسینی استادضرابی میلاد فرخنده حضرت زینب (سلام الله علیها) السَّلامُ علیکِ یا بِنتَ سَیِّدِ الأَنبیاء السَّلامُ علیکِ یا بنتَ صاحِبَ الحَوضِ واللِّواءِ السَّلامُ علیکِ یا بنتَ مَن عُرِجَ إِلی السَّماءِ و وُصِلَ إِلی مَقامِ قابَ قوسَینِ أَو أَدنی السَّلامُ علیکِ یا بنتَ نَبِیِّ الهُدی سَیِّدِ الکونَین وَ مَولِی الثَّقَلَین وَ شَفیعِ الأُمَّةِ یَومِ المَحشَر السلام علیک یا بنتَ فاطمة الزهرا سیّدة نساء العالمین وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ 🌺🍃خجسته میلاد با سعادت حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) به همه شیعیان، بویژه شیفتگان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت تهنیت و تبریک باد.🌺🍃 ✳ #موضوع_تدبّر ما ارتباط میان دو عبارت از فرمایشات مشهور آن حضرت است. عبارت: « أَللَّهُمَّ تَقَبَّلْ هذا الْقُرْبانَ » و عبارت « ما رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلا » (پاسخ اجمالی این است که یکی به منزله راه است و دیگری مقصد. با اهدای قربانی است که می‌توان به زیبای مطلق رسید.) عبارت اول او در روز یازدهم محرم وقتی که در گودال قتلگاه کنار بدن پاره پارۀ برادرش، امام حسین (ع) آمد، به جای ناله و ضعف و با استواری و عظمت در برابر دشمن غدار و وحشی، آن بدن را با دست‌هایش اندکی بلند کرد و گفت: « الهی تقبل منا هذا القربان.» و در روایتی دیگر آمده، عرض کرد: «اللهم تقبل منا هذا قلیل القربان.» ۱ خدایا! این قربانی را از ما بپذیر. ✳عبارت دوم در مجلس ابن زیاد قصد داشت، اعمال زشت خود را به اراده الهی نسبت داده و کار خود را صحیح جلوه دهد. از روی شماتت به زینب (س) گفت: «دیدی که خداوند با برادر و خاندانت چه کرد؟» یا پرسید: «کَیْفَ رَاَیْتِ صُنْعَ اللهِ بِاَخیکِ؟» کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟ زینب (س) در پاسخ فرمود: « ما رأیت الا جمیلا، هؤلاء قوم کتب الله علیهم القتل فبرزوا الی مضاجعهم...» (۲)جز زیبا(یی) چیزی ندیدم آنها افرادی بودند که خدای متعال شهادت را برایشان نوشته بود و در این جایگاه قرار گرفتند. ✳ مبنای ایمانی این دو عبارت سرمایه‌ای بزرگ بود که حضرت زینب سلام الله علیها از دوران طفولیت از آن برخوردار بود؛ و به‌خوبی نشان از یک شناخت عمیق باطنی در وجود آن حضرت داشت. در زمان کودکی روزی از پدر خویش، حضرت علی(ع) پرسیدند: آیا مرا دوست داری؟ حضرت علی(ع) فرمودند: آری، آن گاه آن حضرت در پاسخ پدر فرمود: چون دو محبت ( محبت خدا و محبت فرزندان) در قلب مؤمن نمی‌گنجد؛ پس محبت خالص و واقعی از آن خدا و شفقت و دلسوزی از آن فرزندان است، این علاقه و محبت هم به خاطر خدا است. امیرالمؤمنین علی(ع) پاسخ، او را تایید کرده، ستودند.(۳) آن وقتی هم که سالیانی از عمر او گذشته بود در روز عاشورا، دست طفل خود را گرفته، به خدمت حضرت سیدالشهدا آورد و از آن حضرت تقاضا کرد تا او اجازه میدان رفتن دهد، فرمود: اگر جهاد و قتال بر زنان وارد شده بود، هزار هزار جان نثار جانان می‌کردیم. معرفتی که او را وا می دارد تا فرزند خردسال خود را با دست خود به قربانگاه ببرد نشان از معرفت و شناخت والای او به خدای متعال دارد. اللهم وتقبل هذا القربان 📗پاورقی ۱[ علامه سید عبدالرزاق مقرم، مقتل الحسین، ص379] ۲(کامل ابن اثیر، ج4، ص82) ۳(خصایص زینبیه، ص 225.) ‌@tadaborehussaini