🔹در یک حکایت صوفیانه، احتمالا از اصل پارسی، آمده است که خداوند ذات(هستی) را به شکل طاووس فرستاد و در آینه ی ماهیت الهی، صورت خود را به او نشان داد. طاووس از هیبت خداوند حالش دگرگون شد به طوری که قطرات عرق از او جاری شد و تمام مخلوقات از این قطرات خلق شدند. چتر زدن دم طاووس نیز نماد گستردگی هستی و کیهان است. 🔶🔷🔷🔶