امام صادق ما را حرامیان بردند و یک ستاره دوباره از آسمان بردند دری شکست و دوباره مدینه شد تکرار رئیس مذهب ما را کشان کشان بردند به زور و ظلم وجفا و به حیله و نیرنگ ز گنج ناب امامت دُری گران بردند شبیه چادر زهرا که روی خاک افتاد عبای خاکی او را فرشتگان بردند و بی عصا و عبا و بدون عامه شبیه شیر خدایی که روبهان بردند به پیش چشم زن و بچه و کنیزانش تمام اهل و عیالش به سر زنان.. بردند... شاعر: