✨﷽✨ #یک_آیه_یک_تفسیر ✨📖✨ إنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (180 - بقره) ⚡️بر شما مقرر شد هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد، در صورتی که ثروتی (فراوان) بر جا می‌گذارد، به شایستگی برای پدر و مادر و خویشان (از یک‌سوم آن مال) وصیت کند. (این توصیه،) سزاوار پرهیزگاران است. در تفسیر این آیه از امام باقر علیه السَّلام در تهذیب الأحکام آمده است: هرکس در هنگام مرگِ خود، برای خویشاوندانش که از او ارث نمی‌برند وصیت نکند عمل خود به معصیت ختم نموده است. مثال، اگر مردی خواهر نیازمندی دارد که می‌داند بعد از مرگ او با وجود ورثه و فرزندی که دارد از او ارثی نخواهند برد باید به او وصیتی از مال خود قبل از مرگش بنماید که این وصیت در حقیقت مکمل ارث است‌. چنانچه خداوند می‌فرماید: ✨📖✨ و تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلاً لَمًّا (19 - فجر) ⚡️و ارث (دیگران) را (همراه سهم خود) یکجا می‌خورید. حق تعالی این آیه را در اشاره به این امر فرموده است: «یعنی فرزندان نباید منتظر باشند که والدین تمام ارث‌شان را به آنان برسانند و مراد از واژۀ "الْأَقْرَبِين" در آیه این است، چنانچه احساس می‌کنند از الْأَقْرَبِين و نزدیکان آنان که با مرگ او، از او ارث نخواهد برد در وصیت او را در مال خود شریک کنند.» چنانچه امام صادق علیه السَّلام پسر عم خود حسن بن علی را که بر او کارد کشیده بود در زمان ترکِ دنیا در بستر بیماری از روی قرابت به او هفتاد درهم بخشش از ارث خود فرمودند. @Tanhamasir_Sb