در خواجه جایی می‌گوید:
ز دل بر آمدم و کار بـــر نمی‌آیـــــد
ز خود بدر شدم و یار، در نمی‌آید
مگـــــر بــــه روی دل آراي یـــــارِ مــــــن
ورنه هیچگونه دگر کار بر نمی‌آیــــــد
در این خیال بسر شد زمان عمر و هنوز
بلای زلــفِ سیاهــــــــت بســــــر نمــی‌آیــــد
چنان به حسرتِ خاکِ درِ تو می‌میــــرم
کـــه آب زندگـــــی ام در نظــــــر نمی‌آیـــــد
ترنــــــــم عشـــــــــق ❣