(آيه ٢٨٠) - 💠در اين آيه مى‌فرمايد: «اگر (بدهكار) داراى سختى و گرفتارى باشد او را تا هنگام توانايى مهلت دهيد» (وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلى مَيْسَرَةٍ) . 💠 در اين جا يكى از حقوق بدهكاران را بيان مى‌فرمايد كه اگر آنها از پرداختن اصل بدهى خود (نه سود) نيز عاجز باشند، نه تنها نبايد به رسم جاهليت سود مضاعفى بر آنها بست و آنها را تحت فشار قرار داد، بلكه بايد براى پرداختن اصل بدهى نيز به آنها مهلت داده شود و اين يك قانون كلى در بارۀ تمام بدهكاران است. 💠و در پايان آيه مى‌فرمايد: «و (چنانچه قدرت پرداخت ندارند) ببخشيد براى شما بهتر است اگر بدانيد» (وَ أَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ) . 💠اين در واقع گامى فراتر از مسائل حقوقى است، اين يك مسألۀ اخلاقى و انسانى است كه بحث حقوقى سابق را تكميل مى‌كند و احساس كينه توزى و انتقام را به محبت و صميميت مبدل مى‌سازد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 250 کانال 👇 #درسهایی_از_قران #دائره_المعارف #تفسیر @Targomeh