از نظر طبیعت طبق رأی حکمای طب سنتی خیلی گرم و خشک است و از نظر خواص معتقدند که ملین و گرم کننده و محلل گازها و نفخ است. برای تنگی نفس و سرفه کهنه و نرم کردن سینه و اختناق رحم و صرع و بواسیر و بیماری های عصبی و ضعف معده و کبد و سپرز نافع است. قاعده آور می باشد و اگر مخلوط با عسل خورده شود برای خرد کردن سنگ مثانه و کلیه و باز کردن انسداد کلیه و تسهیل زایمان و دفع سموم مفید است. اگر مخلوط با سرکه رقیق و مرمکی خورده شود برای خارج کردن جنین مرده و مشیمه نافع است و اگر با اب مخلوط کرده و بخورند برای رفع سوزش مجرای ادرار و بواسیر مفید است و اگر تا سه روز خورده شود بکلی رفع می شود. اگر با روغن زنبق مخلوط با باریجه برای کزاز و ضماد آن برای تسکین درد پهلو و کمر و تحلیل دملها و خنازیرو ضماد آن که بر پشت زهار گذارده شود برای تسکین درد رحم مفید است. باریجه برای اشخاص گرم مزاج مضر است و در مناطقگرم و فصول گرم نیز تجویز نمی شود و اگر لازم باشد ، مصرف شود باید با روغن بنفشه و کافور مصرف شود. مقدار خوراک آن تا ۳ گرم و برای دفع سموم کشنده تا ۱۵ گرم است . جانشین آن ا زنظر خواص نصف وزن آن سکنجبین است. هر وقت قصد خوردن صمغ باشد، توصیه این است که آن را در روغن بادام تلخ و یا در آب سداب حل کنند و قبل از مصرف باریجه، اگر از نوع توده ای و مخطوط با خار و خاشاک باشد، باید آن را ابتدا در آب گرم بیندازند تا باز شود و فقط قسمت روغن و صاف آن را که روی آب می آید بگیرند و با پارچه ای بدون فشار صاف کنند و مصرف نمایند در صنعت از باریجه چسبی تهیه می شود که بی رنگ است و برای چسباندن شیشه، الماس و سنگهای قیمتی به کار می رود —---------