- زخمیِ قبل از مردن - فرو می‌خورد مرا عمقِ تنهایی ام و می‌کُشد مرا حجمِ حرف های نا‌گفته و چشم هایم می‌ماند به انتظار تا شاید امن‌آدمی بر حریمِ تاریکی‌ام قصد به ورود پیدا کند! ولیکن تا آن زمان، من تمام شده‌ام .