هنگام نماز، احوال‌خویش را چنین دریاب : عبدی در برابر معبود . . آفریده‌ای در آستانِ آفریدگار ، نیازمندی در پیشگاه خدای بی‌نیاز ، هیچی ، ایستاده در مقابلِ همه‌چیز . . !