♻️ ۳ ۹۹/۹/۲۷ چند روز پیش داشتم توی گروه انگلیسی مون چت میکردم توی ایتا. یکی از رفقا به اسم علی آقا یه سوال پرسید ازم. گفت: تو چجوری همیشه آنلاینی و به همه کارهات هم می رسی؟ سوال خوبی پرسید... سوالش بود برای من تذکری که باعث شد توی چند روز آینده یکم بیشتر احتیاط کنم در اعمال و کارهام و واکنش هایی که دارم و حرف هایی که می خوام بزنم و‌... قضیه از این جا شروع میشه که در به هرکس یه سری میده. این نعمت ها برای هرکس به اندازه مشخصی وجود داره. هروقت خدا یه دونه از نعمت ها رو بگیره از انسان،به جاش یه نعمت دیگه میده و این مبادله و نعمت ها تا آخر عمر برای انسان وجود داره... برای همین وقتی ما از خدا چیزی درخواست می کنیم،خدا یکی از نعمت های دیگه شو که قبلا داده بوده،از ما سلب می کنه... یکم شاید هضمش مشکل باشه. ولی بحثی هست که توی ۱۰ شب امسال، توی راجع بهش مفصل صحبت کردن. بنابراین وقتی منِ ،میام برای چیزی می ذارم،در همون لحظه دارم خودمو از نعمت دیگه ای محروم می کنم. مثلا وقتی دارم چت میکنم و... درواقع دارم خودمو محروم می کنم از نعمت های دیگه مثل قرائت قرآن،کار کردن،درس خوندن،مطالعه کردن،ورزش کردن و... این‌ نکته مهم خیلی وقت بود از دید من دور مونده بود. برای همین باید برای هر چیزی به اندازه اهمیتی که برای هدف برتر من داره وقت گذاشت،نه بیشتر،نه کمتر که هر دو ضرر هست. الحمدلله الذی هدانا لهذا🤲🏻❤️ ┏━🍃🌺🍃━┓     @seraat313 ┗━🍂━