دنیا بدن‌ها را فرسوده، و آرزوها را تازه می‌کند، مرگ را نزدیک، و خواسته‌ها را دور و دراز می‌سازد، کسی که به آن دست یافت خسته می‌شود، و آن‌که به دنیا نرسید رنج می‌برد. | حکمت ٧٢ صفحهٔ ۴۵۵ |