🔸‌اول مظلوم عالم، امام علي، شکايت خويش از مردم روزگارش را به نخلستان مي بُرد و درد دل با چاه مي گفت. اي کاش مي دانستم در کدام نخلستان سر بر کدامين چاه غربت، از بي وفايي و غفلت ما شِکوه مي کني؟ 🔸نمي دانم چه شُکوهي در ظهورت نهفته است و تو چه عظمتي داري که امير مومنان، آن عدل مجسّم، آرزوي برپايي دولت تو و شوق ديدن حکومتت را بر دل دارد و ميگويد: آه! چه قدر مشتاقم که آن ها را در زمان تشکيل دولتشان ببينم! 🔸تو که هستي! که سيّده النساء (س) در ميان دود و آتش تو را صدا مي زند و با خون سينه اش نام تو را بر ديوار خانه ي وحي مي نگارد و "وَلَدي مهدي" ميگويد. 📚کتاب آشتي با امام زمان (عج)، ص ۱۳