الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ کسانى که اموال خود را، شب یا روز، پنهان یا آشکار، انفاق مى کنند، مزدشان نزد پروردگارشان (محفوظ) است; نه ترسى بر آنهاست، و نه اندوهگین مى شوند.  شأن نزول: در احادیث بسیارى آمده است که: این آیه درباره على(علیه السلام) نازل شده است; زیرا آن حضرت چهار درهم داشت، درهمى را در شب، درهمى را در روز، درهمى را آشکارا و درهمى را در نهان انفاق کرد و این آیه نازل شد. ـ «نور الثقلین»، جلد 1، صفحات 290 و 291 (مؤسسه اسماعیلیان، قم، طبع چهارم، 1412 هـ ق) ـ نویسنده «درّ المنثور» آن را از «ابن عساکر»، «طبرانى»، «ابو حاتم»، «ابن جریر» و جمعى دیگر نقل کرده است («درّ المنثور»، جلد 1، صفحه 363، دار المعرفة، طبع اول، 1365 هـ ق). و به گفته بعضى، این آیه به اتفاق علماى شیعه و اکثر علماى اهل سنت در شأن على بن ابیطالب(علیه السلام)نازل شده است... از علماى اهل سنت: «واحدى»، «ثعلبى»، «خوارزمى»، «سدّى»، «کلبى»، «زمخشرى»، «طافى»، «قشیرى»، «ماوردى»، «ابن مغازلى»، «ابن ابى الحدید» و غیر آنها نیز این حدیث نقل شده است ـ به تفسیر «برهان» و تفسیر «اثنى عشرى»، ذیل آیه مورد بحث مراجعه شود. «وسائل الشیعه»، جلد 9، صفحات 394 و 403 (چاپ آل البیت) ـ «بحار الانوار»، جلد 36، صفحه 61، جلد 40، صفحه 105، و جلد 41، صفحات 33، 34 و 35.