یا فاطمه الزهرا(س): احمد بصري در حالي مدعي شده است که شان نزول اين آيه در مورد اميرالمومنين علیه السلام است که وقتي به اين آيات رجوع ميکنيم متوجه مي شويم خداوند در اين آيات صفات انسان هاي گمراه و کافر را بيان ميکند: وَلَقَدْ صَرَّفْنا فى هذَالْقُرْآنِ للِنّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَل وَكانَ الاِنْسانُ اَكْثَرُ شَىْء جَدَلا وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَي وَيسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يأْتِيهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا- وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَيجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَاتَّخَذُوا آياتِي وَمَا أُنْذِرُوا هُزُوًا وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِي مَا قَدَّمَتْ يدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَي قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَي الْهُدَي فَلَنْ يهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا و در اين قرآن، از هرگونه مثلى براى مردم، بيان كرده ايم؛ ولى انسان بيش از هرچيز، به مجادله مى پردازد و چيزي مردم را بازنداشت از اينكه -وقتي هدايت به سراغشان آمد- ايمان بياورند و از پروردگارشان طلب آمرزش كنند، جز اينكه (خيره سري كردند؛ گويي مي خواستند) سرنوشت پيشينيان براي آنان بيايد، يا عذاب (الهي) در برابرشان قرار گيرد! ما پيامبران را، جز بعنوان بشارت دهنده و انذار كننده، نمي فرستيم؛ اما كافران همواره مجادله به باطل مي كنند، تا (به گمان خود،) حق را بوسيله آن از ميان بردارند! و آيات ما، و مجازاتهايي را كه به آنان وعده داده شده است،به باد مسخره گرفتند! چه كسي ستمكارتر است از آن كس كه آيات پروردگارش به او تذكر داده شده، و از آن روي گرداند، و آنچه را با دستهاي خود پيش فرستاد فراموش كرد؟! ما بر دلهاي اينها پرده هايي افكنده ايم تا نفهمند؛ و در گوشهايشان سنگيني قرار داده ايم (تا صداي حق را نشنوند)! و از اين رو اگر آنها را به سوي هدايت بخواني، هرگز هدايت نمي شوند! کهف54 الي57 احمد و تبيعت از اهل سنت احمد بصري در حالي چنين توهيني را به اميرالمومنين علیه السلام نسبت داده است که اين سخنش ريشه در روايات و عقائد اهل سنت دارد نه کلام ائمه. اهل سنت روايتي را در صحيح بخاري نقل کرده اند که پيامبر درب منزل حضرت علي (ع) آمد تا ايشان را براي نماز شب بيدار کنند و حضرت علي علیه السلام به حالت اعتراض به پيامبر (ص) فرمود که اگر خداوند بخواهد ما را براي نماز بيدار مي‌کند و پيامبر(ص) با حالت ناراحت رفت و اين آيه را تلاوت کرد. 1075 حدثنا أبو الْيَمَانِ قال أخبرنا شُعَيْبٌ عن الزُّهْرِيِّ قال أخبرني عَلِيُّ بن حُسَيْنٍ أَنَّ حُسَيْنَ بن عَلِيٍّ أخبره أَنَّ عَلِيَّ بن أبي طَالِبٍ أخبره أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم طَرَقَهُ وَفَاطِمَةَ بِنْتَ النبي عليه السَّلَام لَيْلَةً فقال ألا تُصَلِّيَانِ فقلت يا رَسُولَ اللَّهِ أَنْفُسُنَا بِيَدِ اللَّهِ فإذا شَاءَ أَنْ يَبْعَثَنَا بَعَثَنَا فَانْصَرَفَ حين قُلْنَا ذلك ولم يَرْجِعْ إلي شيئا ثُمَّ سَمِعْتُهُ وهو مُوَلٍّ يَضْرِبُ فَخِذَهُ وهو يقول  وكان الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا از علي بن ابي طالب روايت است که گفت: رسول خدا شبي نزد او و فاطمه آمد و گفت: آيا شما نماز نمي گذاريد؟من گفتم نفسهاي ما در دست خداوند است و چون بخواهد که ما را برخيزاند بر مي خيزاند و آنگاه که سخنم را تمام کردم آن حضرت بازگشت و در پاسخم چيزي نگفت، سپس در حالي که پشت گردانيده بود و با دست بر ران خويش مي زد شنيدم که مي گفت آدمي جدل پيشه تر از همه چيز است ترجمه صحيح البخاري ج1ص 379 #ادامه_مطلب↓↑ @Yaranmontzar