💢خطا در قیاس رفتار انسان با خدا ✍در الدعوات آمده است: نبی مکرم اسلام (ص) نزد مرد بیماری رفت و حالش را پرسید. بیمار گفت: یا رسول الله! در نمازِ مغرب سوره القارعه را می‌خواندید؛ من دعا کردم خدایا! اگر‌ من گناهی نزد تو دارم آن را در این دنیا بر من بچشان و به سرای دیگر مگذار و می‌بینید دعایم اجابت شده و اکنون گرفتار بیماری گشته‌ام. حضرت فرمودند: بد سخن‌ گفتی و با خداوند سخن نیک نگفتی. چرا نگفتی: ای خدای من! ما را در دنیا و آخرت نیکی عطا فرما، پس از عذاب آتش دور نگه دار؟! حضرت برای بهبودی آن بیمار دعا کردند و او شفا یافت. 💥حضرت علی علیه السَّلام در نهج البلاغه می‌فرمایند: هیچ خشمی خدای بلند مرتبه را از مهر باز نمی‌دارد (یعنی هرگز مهر حضرتش به بنده به صفر نمی‌رسد) و هیچ مهری او را از کیفر باز نمی‌دارد (یعنی محبت او به بندگانش سبب مجازات نکردن‌شان نمی‌شود) 🍂از امام رضا علیه السَّلام در تفسیر علی بن ابراهیم قمی نقل شده است: یوسف (ع) در زندان به درگاه خدا شکایت کرد و گفت: خدایا! به چه سبب سزاوار زندان شدم؟ وحی آمد تو خود زندان را انتخاب کردی، آن گاه که گفتی: پروردگارا! من زندان را خوش‌تر دارم از آنچه به سوی من فرا می‌خوانند و‌ چرا نگفتی عافیت را خوش‌تر دارم از آنچه مرا به سوی آن می‌خوانند؟! ✨📖✨ قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ (33 - یوسف) ⚡️(يوسف) گفت پروردگارا! زندان نزد من محبوب‌تر است از آنچه اين‌ها مرا بسوی آن می‌خوانند. 🍀نبی مکرم اسلام (ص) همیشه در دعا می‌فرمودند: خدایا! عافیت کامل عطایم فرما. 💎دقت داشته باشیم اگر از کسی که تمام و کمال می‌تواند چیزی را ببخشد، ما آن را ناقص از او طلب کنیم به نوعی بر قدرت او شک و تردید و به نوعی از جهل، او را مورد وهن‌ قرار داده‌ایم. از سوی دیگر، نوعی تکبر در خود بروز داده‌ایم که گویی به او کامل نیازمند نیستیم‌. 📌به عنوان نمونه، ما به منزل انسان قدرتمند و کریمی که به همه احسان می‌کند و بدون چشم‌داشت اهل بخشش است، برای طعام رفته‌ایم و می‌گوییم: مقدار کمی به من غذا بده تا از گرسنگی نمیرم. این نوع درخواست نوعی اهانت به صاحب اطعام و احساسِ بی‌نیازی کامل از اوست و مورد رضایت صاحب نعمت نیست و نوعی اهانت به کَرم صاحب اطعام محسوب شده و حس عدم نیازمندی کامل به آن فردِ محسن را در ما نشان می‌دهد که مورد رضایت صاحب نعمت و آن مرد بخشنده که ما را اطعام می‌کند، نیست. 📜اینجا رفتار انسان با انسان را با حق‌تعالی مورد مقایسه قرار می‌دهیم و از ضعف توحیدمان با خدا چنان رفتار می‌کنیم و سخن می‌گوییم، گویی با یک انسان همکلام شده و با او سخن گفته و نیاز می‌طلبیم. چنانچه انسان در برابر انسان اگر نیازش را بروز ندهد و یا نیاز واقعی‌اش را درخواست نکند، نوعی نشان تواضع و شرم او از انسان و پسندیده است؛ در حالی که در برابر حق‌تعالی اگر انسان چنین ظاهر شود، گویی نوعی ادعای تکبر و وهن قدرت آن حضرت می‌کند. کسی که می‌گوید: «در این دنیا مرا عذاب بده» در اصل به قدرت غفران خدا کافر است و جایی که خدا «إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا است»، انسان حق ندارد از او بخواهد گناهان او را نبخشد و در دنیا مؤاخذه‌اش بفرماید. 🍀در حدیث نبوی (ص) آمده است: افعال خدا را با افعال خود قیاس نکنید؛ که اگر چنین کنید، دچار گمراهی و خطا می‌شوید. @Yaranmontzar