«عقلانیت» 🌿 انتظار، عامیانه، عالمانه، عارفانه ( ٢٣ ) 📣 سومین عنصر انتظار عالمانه، اعتقاد به تحقق وضع مطلوب است 🔹 بعد از اینکه ما به وضع موجود معترض شدیم، و تصور درستی هم نسبت به وضع مطلوب پیدا کردیم، حالا باید به شدنی بودن وضع مطلوب هم اعتقاد داشته باشیم. خیالی جلوه کردن مختصات جامعهٔ مهدوی که در روایات ذکر شده برای بعضی‌ها آنچنان غیرقابل باور است که از جامعهٔ موعود بی‌اعتنا عبور کرده، وضعیت مطلوب ترسیم شده در آن را ناشدنی می‌پندارند! 🔹 عدم سلامت عقل، قساوت قلب، منفی بافی و برخوردار نبودن از یک فلسفهٔ متین برای حیات انسان، زمینه‌های غیرقابل باور بودن تحقق جامعهٔ مهدوی است. 🔹 اساسا ایمان آوردن به هر وعده‌ای از وعده های پیامبران و اعتقاد به تحقق آنها، نیاز به نوعی صفای باطن دارد. گاه کوچکترین گرفتاری پنهان در روح انسان، می‌تواند راه پذیرش وعده‌های الهی و تعقل در مورد آنرا مسدود کند. 🔹 وقتی مسیر زندگی کسی در تعارض کامل با باورهای مهدوی است، راحتترین کار برای او اینستکه از اساس جامعهٔ مهدوی را انکار کند. و الا باید سمت و سوی زندگی خود را تغییر دهد و یا لااقل به اشتباه بودن مسیر زندگی خود اعتراف کند و این برای خیلی‌ها کار سختی است. 🔹 اساسا اعتقاد به امور معنوی، علامت سلامت روح انسان است و زودباوری در مقابل وعده‌های الهی ناشی از صفای باطن است. اگرچه زودباوری بعضی اوقات ساده‌لوحی است، ولی بعضی وقتها هم بدلیل شدت حکمت و درایت است که بسیار مطلوب است. 🔹 عرصهٔ ایمان به مهدویت بسیار بلاخیز است و بنا به روایات، ابتلائات الهی برای مؤمنان، در آستانه ظهور و پس از آن، ریزشهای فراوانی درپی خواهد داشت. (کافی ج١، ص٣٧٠ و غیب طوسی، ص٣٣٩ و کمال الدین و تمام النعمه، ج٢، ص۶۵۵) 🔹 وقتی کسی ایمان خود را با سطح نازلی از معرفت می‌بندد و اعتقاد خود را تنها ناشی از صفای باطن قرار دهد، اگر در امتحانات سخت مردود نشود، لااقل مرعوب خواهد شد و با شجاعت تمام، که ناشی از اعتقاد محکم و معرفت مستحکم است، از حق دفاع نخواهد کرد. 👈 ادامه دارد ... 🔘 منبع: کتاب "انتظار، عامیانه. عالمانه، عارفانه" اثر استاد پناهیان