زیارت من نیاید مگر آن که او را شادمان بازگردانم و به خانواده‏اش برسانم. ثواب الأعمال، ص ۹۸ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام : إنَّ شیعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلوبُهُمْ مِنْ کُلِّ غِشٍّ وَغِلٍّ وَدَغَلٍ؛ بى‏گمان شیعیان ما، دل‏هایشان از هر خیانت، کینه، و فریبکارى پاک است. بحارالأنوار، ج ۶۸، ص ۱۵۶، ح ۱۱ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام : فَبادِروا بِصِحَّهِ الاَجْسامِ فى مُدَّهِ الاَعْمارِ؛ در مدت عمر، در حفظ سلامت تن بکوشید. تحف العقول، ص ۲۳۹ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام : لا یَکْمُلُ الْعَقْلُ اِلاّ بِاتِّباعِ الْحَقِّ؛ عقل، جز با پیروى از حق، کامل نمى‏شود. اعلام الدین، ص ۲۹۸ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام : مَنْ عَبَدَ اللّه‏َ حَقَّ عِبادَتِهِ آتاهُ اللّه‏ُ فَوْقَ اَمانیهِ وَکِفایَتِه؛ هر کس خدا را چنان که حق عبادت اوست، عبادت کند خداوند بیش از آرزوها ونیازش به او عطا مى‏نماید. بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۸۴٫ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام : لا تَقولَنَّ فى اَخیکَ المُؤْمِنِ اِذا تَوارى عَنْکَ اِلاّ ما تُحِبُّ اَنْ یَقولَ فیکَاِذا تَوارَیْتَ عَنْهُ؛ وقتى که برادر دینى‏ات از تو جدا شد، سخنى پشت سر او نگو، مگر این که دوستدارى او در پشت سر تو آن را بگوید. بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۲۷ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام: اِنَّ النّاسَ عَبیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلى اَلْسِنَتِهِمْ یَحوطونَهُ ما دَرَّتْمَعائِشُهُمْ فَاِذا مُحِّصوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیّانونَ؛ به راستى که مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست، تا جایى که دین وسیله زندگى آنهاست، دین دارند و چون در معرض امتحان قرار گیرند، دینداران کم مى‏شوند. تحف العقول، ص ۲۴۵٫ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام: إِنَّ الْمُؤْمِنَ لایُسیى‏ءُ و لا یَعتَذِرُ، وَ الْمُنافِقُ کُلَّ یَومٍ یُسیى‏ءُ وَیَعْتَذِرُ؛ مؤمن نه بدى مى‏کند و نه معذرت مى‏خواهد و منافق هر روز بدى مى‏کند و معذرت مى‏خواهد. تحف العقول، ص۲۴۸٫ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام: اَللّهُمَّ لا تَسْتَدْرِجنى بِالاِحسانِ وَ لا تُؤَدِّبْنى بِالْبَلاءِ ؛ خدایا! با غرق کردن من در ناز و نعمت، مرا به پرتگاه عذاب خویش مَکشان و با بلایا(گرفتارى‏ها) ادبم مکن. بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۱۲۷، ح ۹٫ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام: ـ فى بَیانِ ما یَحْدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ الاِمامِ الْحُجَّهِ علیه ‏السلام ـ : وَ لَتَنْزِلَنَّالْبَرَکَهُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَهَ لَتَقْصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه‏ُ فیها مِنَ الثَّمَرَهِوَ لَتُؤْکَلُ ثَمَرهُ الشِّتاءِ فِى الصَّیْفِ وَ ثَمَرَهُ الصَّیْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَوْلُهُ تعالى: «وَلَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَرْضِ وَلکِنکَذَّبُوا»؛ در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه ‏السلام رخ مى‏دهد : برکت از آسمان به سوى زمین فرو مى‏ریزد، تا آن‏جا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مى‏افزاید، مى‏شکند.(مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مى‏خورند و این معناى سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادى‏ها ایمان مى‏آوردند و تقوا پیشه مى‏کردند، برکت‏هایى از آسمان و زمین به روى آنان مى‏گشودیم، لیکن تکذیب کردند). مختصر بصائر الدرجات، ص ۵۱٫ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام: اَ یُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى الْمَکارِمِ وَ سارِعوا فِى الْمَغانِمِ وَ لا تَحْتَسِبوابِمَعْروفٍ لَمْ تَجْعَلوا… ؛ اى مردم در خوبى‏ها با یکدیگر رقابت کنید و در کسب غنائم (بهره گرفتن از فرصت‏ها)شتاب نمایید و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده‏اید، به حساب نیاورید. بحارالأنوار، ج ۷۸، ص ۱۲۱، ح ۴٫ ……………………………………………. امام حسین علیه ‏السلام: اِتَّخِذُوا عِنْدَ الْفُقَراءِ اَیادى فَاِنَّ لَهُمْ دَوْلَهٌ یَوْمَ الْقیامَهِ؛ [با نیکى و کمک به نیازمندان] نزد آنان جایگاهى براى خود بیابید، که آنان روزقیامت مقام و منزلتى دارند. کنزالعمال، ح ۱۶۵۸۲٫ ……………………………………………. اُوصِیکُم بِتَقوَى اللّه‏ِ فَإنَّ اللّه‏َ قَد ضَمِنَ لِمَنِ اتَّقاهُ أن یُحَوِّلَهُ عَمّا یَکرَهُ إلى مایُحِبُّ ویَرزُقَهُ مِن حَیثُ لایَحتَسِبُ؛ شما را به تقواى الهى سفارش مى‏کنم ؛ زیرا خدا ضمانت داده کسى‏را که تقواى الهى پیشه سازد ، از آنچه ناخوش مى‏دارد ، به آنچه خوش مى‏دارد انتقال دهد ، و از جایى که گمان نمى‏برد ، روزى‏اش دهد . گزیده تحف العقول ……………………………………………. إیّاکَ أن تَکونَ مِمَّن یَخافُ عَلَى العِبادِ مِن ذُنوبِهِم ویَأمَنُ العُقُوبَهَ مِن ذَنبِهِ؛ مبادا از کسانى باشى