‏یه جا نوشته بود: «فراموش کردن کسی که دوسش داری مثل حل شدن قندی میمونه که تو چای انداختی؛ درسته که اون قند حل میشه و دیده نمیشه ولی برای همیشه مزه ی اون چای رو عوض کرده..» و این درست ترین تعریفی بود که راجب فراموشی شنیده بودم... @YekAsheghaneAheste