🔹قرآن و امام حسین‌(علیه السلام)🔹 🔶انگیزه ، اخلاص ، نشاط و آگاهی در کربلا🔶 #بخش_سوم اما آگاهی : امروز خلبانان متخصص ، منطقه ای را بمباران می کنند ، بدون آنکه بدانند چرا و برای چه ؟ در کربلا همه ی یاران امام حسین ﷺ آگاه بودند . از آغـاز سفر تا کربلا تمام جملات امام نشانه ی این بود که این سفر کامیابی مادی نیست و برگشتی ندارد ، یک انتخاب آزادانه ، آگاهانه ، مخلصانه و عاشقانه بود . ، در اسلام اشک و سوزی ارزش دارد که بر اساس آگاهی باشد ؛ « اعينهم تفيض من الدمع مما عرفوا » باور و یقین که آمد ، انسان در کار خود تردید ندارد . زینب كبرى خطاب به یزید می گوید : مـن تـو را پست و کوچک میدانم ؛ « اتی لاستصغرک » آری اگر انسان در اثر معرفت و شناخت یقین پیدا کرد ، پخته میشود و هیچ پخته ای خام نمی شود ، ولی اگر بر اساس احساسات و شعارها داغ شد ، ممکن است بعد از مدتی گرفتار تردید و سرد شود ، چون هر داغی سرد میشود . در قرآن دو نوع دخول داریم : یکی دخول مردم در فضای ایمان و دیگری دخول ایمان در فضای دل . داخل شدن مردم به ایمان آسان است ؛ « یدخلون في دين الله افواجا » اما داخل شدن ایمان در دل ، کار سختی است ؛ « و لمـا يـدخل الايمان في قلوبكم » اکنون که این سطرها را مینویسم ، شبی است که حضرت علی در روز آن در غدیر خم به امامت نصب شد ، همانها که « يدخلون في دين الله افواجا » بودند ، صحنه را دیدند و تبریک هم گفتند ، اما پس از چندی علی را رها کردند ، زیرا ایمان در قلبشان داخل نشده بود . این است تفاوت دخول مردم در دین با دخول دین در مردم. #نشر_حداڪثری