💠 ویژه برنامه 🔸 درآمدی بر عرفان عملی 🔸 فصل اول جلسه 10 🔹 تا كسی خلیفه خدای سبحان نشود، قدرت سلوك الهی را ندارد و منظور از سلوك الهی آن است كه خود مهندسانه این راه را احداث كند و طی كند، نه اینكه او را ببرند؛ عده‌ای را می‌برند ﴿خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ٭ ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ﴾ كه «أعاذنا الله من شرور أنفسنا و سیئات أعمالنا»؛ ولی عده ‌ای می‌روند؛ اینها كه می ‌روند اگر بخواهند با ابزار مفهوم و علم كلام و فلسفه و امثال اینها بروند، مقدور نیست، زیرا آن مراحل بالا برتر از مفهوم و حصول و ذهن و عقلِ اندیشور است, آنجا را با مفهوم نمی‌شود طی كرد. مفهوم به علم حصولی حوزه خاص دارد و هرگز ره‌توشه سالك الهی علم حصولی نیست. 🔹 ره‌توشه سالك الهی كه بخواهد به جهاد اكبر بار یابد و مشمول ﴿وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ٭ إِلَی رَبِّهَا نَاظِرَةٌ﴾ شود، با شهود است. در جهاد اصغر، بحث ‌های علم حصولی راه دارد و كارساز است؛ در جهاد اوسط، بحث‌ های علم حصولی راه دارد و كارساز است؛ تلفیقی از جهاد اوسط و اكبر برای افرادی كه بخشی از راه ‌ها را می‌خواهند با قلب طی كنند تا حدودی ممكن است؛ ولی برای خُلَّص از اولیا و احدی از اولیای الهی كه بخواهند با شهود, اسمای الهی را مشاهده كنند، این بدون قُرب «فرایض» و «نوافل» ممكن نیست و در آنجا سخن از علم حصولی و مفهوم و تصور و تصدیق نیست، بلکه هر چه هست علم شهودی است. این بیان نورانی علی ‌بن ‌ابی‌ طالب (علیه أفضل صلوات المصلّین) كه فرمود: «بَرَقَ لَهُ لاَمِعٌ كَثِیرُ الْبَرْقِ» این «لَمَعان»، این «شهود»، این «كشف» این همان است كه به «حارثة ‌بن‌ مالك» گفت، این بدون قُرب «نوافل» نمی ‌شود... . 📚 ویژه برنامه ماه مبارک رمضان سال تولید: 1392 آپارات: https://aparat.com/v/kAdXt 🆔 @a_javadiamoli_esra