💠 تجلّی ملکات 🔹 قیامت ظرف علم است, است و مانند آن اما به هیچ وجه ظرف عمل نیست و تكامل عملی در قیامت ممکن نیست؛ یعنی انسان كاری بكند که كامل بشود ممکن نیست. اگر انسان كاری بكند، ایمان بیاورد, اخلاقی پیدا كند این می ‌شود نظام شریعت؛ اگر جایی تكلیف باشد دین باشد دستور باشد رسالت باشد، می ‌شود دنیا. تمام مشكل این است كه انسان در قیامت حق را می ‌فهمد ولی نمی ‌تواند ایمان بیاورد. نمونه ‌اش خواب است؛ همه ما كم و بیش این مطلب را تجربه كردیم خواب ‌های خوبی نصیب انسان می‌ شود، وقتی بیدار شدیم می ‌گوییم ای كاش فلان مطلب را سؤال می ‌كردیم! چون در خواب هر كسی حرف می ‌زند بیداری اوست، در اختیار خودش نیست؛ وقتی بیدار شد می‌ گوید ای كاش این مطلب را سؤال می ‌كردم یا ای كاش این‌طور جواب می دادم. 🔹 خواب, نموداری است از جریان قیامت؛ این روایت را مرحوم كلینی در روضه كافی نقل كرده كه انسان‌های اوّلی به انبیایشان می‌گفتند اینها چیست كه ما در عالَم رؤیا می ‌بینیم؟ انبیا می ‌فرمودند آنچه شما در عالَم رؤیا می ‌بینید نمونه‌ ای از آن چیزهایی است كه ما به شما می‌ گوییم, ما به شما می ‌گوییم دارید نمونه ‌اش همین است كه شما در عالَم رؤیا می ‌بینید. در قیامت حرف زدن ‌ها و عقاید قبلی است و رابطه بین انسان و عمل صالح كاملاً قطع است كه «إِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابَ وَ غَداً حِسابٌ وَلا عَمَلَ»؛ به هیچ وجه بعد از مرگ, تكامل عملی نیست كه كسی كاری بكند تا به كمالی برسد اما فراوان است، خیلی از چیزها را که انسان نمی ‌فهمید, می ‌بیند, می ‌شنود می ‌گوید: ﴿رَبَّنَا ابْصَرْنَا وَسَمِعْنَا﴾ اما ﴿فَارْجِعْنا نَعْمَلْ صَالِحاً﴾، به اینها می فرمایند هرگز جا برای رجوع نیست. 📚 سوره مبارکه فاطر جلسه 16 🆔 @a_javadiamoli_esra