در آغوش درخت، در پناه خانواده در زمانه ای که حجم تولیدات سینمایی ای که به دنبال هدم هویت بومی، اخلاق و خانواده و شریعت هستند، دیدن فیلمی چون که در فضای کاملا واقعی و بدور از کلیشه های روشنفکری و غربزدگی و تهران زدگی، در چارچوب زندگی تمام قد از دفاع میکند، مایه چشم روشنی است. دیدن این فیلم را به همه خانواده های ایرانی توصیه میکنم. راستی! ما چرا ژانر نداریم؟ خانواده یکی از مهمترین پایگاه‌های فرهنگی ما در حفظ هویت دینی و ملی است که بیشترین تهاجم و حمله را هم خصوصا از طریق رسانه متحمل می‌شود... جای دارد ژانر اختصاصی این نهاد مهم ایجاد شود. https://eitaa.com/a_najafpour