آثار گریه بر امام حسین این گریه که با یاد آوری دوباره امام(ع) و حادثه کربلا ایجاد می شود خود انگیزه های خاک گرفته معنوی را در انسان را دوباره زنده می کند. کم نیستند کسانی که از دل این اندوه راه توبه و بازگشت را گشودند و مسیر زندگیشان را برای همیشه تغییر دادند. تجربه حیات بخشی این اشکها بر گریه کنندگان پوشیده نیست. همین اشکهاست انسان را به مسیری می کشاند که امام(ع) در آن قدم برمیداشت مسیر بندگی خدا, آزادگی و جوانمردی, ایثار و شهادت. همین اشکها به شیعیان مظلوم جهان انگیزه پایمردی در راه حقیقت را بخشیده است. چنین است که اشک بر امام حسین(ع) رحمت الهی را تا این اندازه بر صاحبان اشکهای روان فرو می ریزد. امام علی (ع) می فرماید «بکاء العیون و خشیة القلوب من رحمة الله تعالی » گریه چشمها و هراس قلبها(از مقام خداوند) از رحمت خداست. خلاصه آنکه : گریه کنندگان بر مصیبت امام حسین(ع) تا رسیدن به سر منزل اشک راهی طولانی پیموده ­اند. و اما دیگران که محروم از این چشمه رحمت الهی شده­ اند ایشان را مذمت می کنند بر آنچه خود دستشان از آن کوتاه است. امام علی(ع) نیز می فرماید«من علامات الشقاء: جمود العین» از نشانه های شقاوت و بدبختی خشک شدن چشمان است #ما_ملت_امام_حسینیم #اباعبدالله ╔═~^-^~═🥀🖤ೋೋ @abaabdellahelhosein ೋೋ═~💔🕊^-^~═╝