🔴 مکافات عمل
🔺بیایید از زاویه‌ای دیگر به حوادث اخیر(فتنه‌ی ۱۴۰۱) بنگریم؛
✅ ابتدا دو مقدمه:
۱) سنت‌های الهی برای مؤمنان، گاهی در قامت نعمت است و گاهی در لباس نقمت؛
«إِن تَنصُرواالله یَنصُرکم»، سنت نعمت را نشان می دهد و «ما أصابَک من سیئةٍ فَمن نَفسک»، سنت نقمت را؛
۲) این سنن الهی آیا مختص مؤمنان است یا ملل و دُوَل و نِحَل را نیز شامل می‌شود؟
✅ آنچه از ظاهر آیات استفاده می شود آن است که غیر از افراد، شامل باقی دیگر نیز می‌شود؛ یعنی اگر دولت و حکومتی، خدا را یاری کند، خدا هم او را یاری کند و اگر حزب و دولتی در یاری دین خدا کوتاهی کند، غرامت الهی شاملش خواهد شد.
فارغ از کینه‌های بدخیم کفار و منافقان و یهودیان و وهابیان نسبت به دولت و ملت ایران که بابهانه و بدون آن درصدد آزردن ایشان‌اند، آیا رنجِ این چند روزِ انقلابیان نمی تواند علتی همچون سنت‌های الهی داشته باشد؟
شفاف‌تر آنکه آیا امکان ندارد، «دولتِ مردمی» و «مجلسِ انقلابی» و «عدلیه‌ی میدانی»، با «ترکِ فعل» یا «فعلِ ترک»، مشمول «سنتِ الهیِ مصیبت» شده باشند؟
🔺اگر پاسخ به‌صورت قطع «آری» نباشد، لااقل نمی‌توان «احتمال» آن را نفی نمود.
🔴 حال این سؤال مطرح می‌شود که «مدیران و مردمان انقلابی به کدامین گناه، این نقمت اجتماعی را استحقاق یافته‌اند؟»
✅ «ثواب و عقاب اجتماعی» در حکومت اسلامی، دائرمدار «رضا و خشم ولیّ الهی» است که آن دو هم در طول «رضا و خشم امام زمان» است؛
حضرت صادق علیه‌السلام فرمود:
«مَن لَم یَمشِ فِی حاجَةِ وَلی اللّهِ ابتُلِی بأن یَمشی فِی حاجَةِ عَدُوِّ اللّهِ عَزَّوجلَّ.»
(هر که در راه ولیّ‌خدا قدم برندارد، به قدم برداشتن در راه رفع نیاز دشمن‌خداوند گرفتار آید!)
✅ یکی از مهمترین حاجت‌های«ولیّ‌جامعه» در چند سال اخیر «نجات مستضعفان از قربانگاه فضای مجاز» بوده‌است؛ مَرَضی که در «دولتِ کدخداباوران» نه اینکه درمان نشد، بلکه «توسعه‌ی کمّی و کیفی» هم پیدا نمود.
🔻با ظهور دولت و مجلس و عدلیه‌ی انقلابی، حتی دشمنان منصف هم اذعان کردند که اقدامات فراوانی توسط قوا در راستای «نگاه ولی» و «خدمت به مردم» انجام شده است، اما گمانِ‌به‌حق آن بود که در فضای مجازی شاهد گامی سریع و موثر باشیم؛ هم در راستای بهره‌برداری حداکثری مردم از آن و هم آراستن و پیراستنش به آنچه که باید و شاید.
🔻«مَسندنشین‌ْماندنِ مقصران وضع‌موجود» و «مصلحت‌اندیشی‌های نامربوط» و «ترس‌های موهوم» و «عدم مطالبه‌گری‌های معقول»، دست‌به‌دست هم دادند تا این «قاتلِ‌نامرئی» کماکان، عقاید و اخلاق و مروت و انسانیت پیر و جوان و زن و مرد را سر ببرد تا جایی‌که مدیران و مردمان انقلابی دیدند، همان «فضایِ رها» چه ضرباتی بر پیکر نحیفِ اعتماد جامعه وارد نمود!
🔴 از «جیغ بنفش حرامیان مجازی» نباید هراسید؛ چراکه این «فضایِ رها» دوباره و چندباره می تواند دانش‌آموز و دانشجوی مظلومِ دهه‌ی هشتادی را در قامت «یاغی» وارد کارزار با دیانت و عقلانیت و امنیت نماید.
✅ «پالایشِ مدیرانِ غیرهمسو در آوردگاهِ مجازی»، «ايجاد و تقویت زیرساخت‌های بومی»، «استفاده از استعداد جوان نخبه‌ی ایرانی برای تولید نسخه‌های به‌روز»، «تحمیل شروط متناسب با زیستِ ایرانی به نرم‌افزارهای بیگانه درصورت ادامه‌ی فعالیت در این سرزمین» و... می‌تواند این «تهدیدِ بالقوه» را به «فرصتی بالفعل» مبدل نماید.
@babaei13300