بسم الله الرحمن الرحیم موضوع ما از فلسفۀ‌ روزه شروع شد و به ایمان به غیب رسید. قبل از این که ادامۀ بحث رو بخونید خواهش می‌کنم این مطلب از جلسۀ پنجم رو بخونید تا خیلی زود در جریان خلاصۀ حرف‌ها قرار بگیرید: https://eitaa.com/abbasivaladi/14916 بر اساس اون احادیثی که در جلسۀ پنجم خونده شد‌، برامون معلوم شد که بچه‌ها هم فطرت دارند و فطرتشون پاکه و بی‌آلایشه و مثل ما آلوده نشدند. حالا یه عده‌ای که هیچ اعتقادی به حرف خالق ندارند و هیچ اعتقادی به حرف کسی که از طرف خالق حجت بر ماست ندارن،‌ اومدن با استدلال‌های به ظاهر علمی، می‌گن: شما دربارۀ مفاهیم غیبی و ماورائی مثلا تا حدود ده دوازده سالگی و حتی بیشتر از این سن، حرفی نزنید. چون این مفاهیم برای بچه‌ها باورپذیر نیست به همین دلیل چون نمی‌فهمند و گیج می‌شن، حتی ممکنه کارشون به انکار کشیده می‌شه. یعنی چی؟ معنای دقیق این راهبرد اینه: شما کاری به مفاهیم غیبی و ماورائی نداشته باشید، تا ما با خیال راحت کارمون رو انجام بدیم. بعد که کار ما انجام شد و ذهن بچه‌هاتون پر شد از اراجیفی که ما به نام مفاهیم ماورائی بهشون تزریق کردیم، حالا اگه دلتون خواست دربارۀ مفاهیم غیبی حرف بزنید؛ اما خیلی آروم آروم تا ما کارمون رو تکمیل کنیم. @abbasivaladi