محسن عباسی ولدی
☘️ آقای من! این که به زیارتت آمده، بنده‌ای از بندگان خداست که محبّت تو وجودش را تسخیر کرده و در انتظار فرمان تو دست به سینه گذاشته. من مهمانم؛‌ مهمانی که بر تو وارد شده و با دستی پر از نیاز به سویت آمده. چشم امیدم به روح کریم توست، آقا! ☘️من به دنبال دنیا نیستم. حاجاتم نیز رنگ دنیا ندارد. کربلا که می‌آیم، این‌گونه می‌شوم: بی آن که بخواهم دنیا از دم دروازۀ کربلا از من جدا می‌شود. ☘️آقا! تو که دردانۀ خدایی و هر چه بگویی خدا زمین نمی‌زند، از خدا بخواه که مرا به جایگاهی مثال زدنی برساند، اوج کمال. تو به خدا بگو رتبۀ بندگی‌ام را بالا ببرد، بالا تا پیش شما. ☘️مقصد من تویی حسین! مدّت‌هاست بار سفر به کوی تو بسته‌ام؛ امّا در این دنیایی که تو بهتر از من می‌شناسی، به قدری فراز و نشیب‌ها بی‌هوا و دا‌م‌ها گسترده است که قدم به قدم می‌لغزم و گام‌هایم سست می‌شود. ☘️حسین جان! هیچ مسیری به سوی خدا نیست مگر آن که از کربلا عبور می‌کند. پس گام‌های مرا در هجرت به سوی خویش استوار گردان تا راه یابم به جایی که سایۀ کفالت تو بر سر من باشد. اگر این بشود، آشوب، کلّ عالم را هم به هم بریزد، من ذرّه‌ای به هم نخواهم ریخت. ☘️تو بندۀ خدایی و خدا امر فرموده که سرپرستی ما را به عهده بگیری. حالا که تو سرپرست مایی، اگر از آسمان، خاک غم ببارد و از زمین خار ماتم بروید، نه غباری از غم به دلم خواهد نشست و نه خاری از ماتم به قلبم فرو خواهد رفت. •┈┈┈┈┈••✾••✾••┈┈┈┈• 📚 با حسین تا خدا، گذری بر زیارت مطلقه امام حسین(علیه السلام) @abbasivaladi
1.2هزار مشاهده