✨﷽✨ ✅«ادبی در احسان به دیگران» پیش یکی از اهل خیر نشسته بودم. محتاجی به ایشان تماس گرفت و درخواستهای طلبکارانه ای داشت. لحنش طوری بود که گویا این درخواستها را ارث پدرش میدانست و با زبان بی زبانی این خیّر را بازخواست هم میکرد ایشان هم مدام عذرخواهی میکرد و میگفت پیگیری میکنم! برایم تجربه ای بود. گاهی میشود با دیدن دیگران تجربه اندوزی کنیم! متأسّفانه در بسیاری معمولا نیازمندی و محرومیّت و سائل بودن با مقداری از کم ظرفیّتی و فقر روحی هم همراه شده! اگر با تدبیر به اینها نیکی نکنیم انگار میخواهند سوار آدم بشوند! دیگر ول کن نیستند! چون کم ظرفیت هستند وقتی بیشتر از ظرفیّتشان نیکی ببینند فکر بد هم میکنند! میگویند اصلا چرا این دارد و من ندارم؟! بلکه گاهی حتّی هر چه بیشتر به او نیکی کنی کینه اش بیشتر میشود! ممکن است آسیبی هم بزند! به قول سعدی در بوستان: نگویم مراعات مردم مکن کرم پیش نامردمان گم مکن آری در هر کاری باید تناسب و اعتدال را رعایت کرد. حتّی در خوبی کردن. باید به اندازه ی ظرف انسانها یا اندکی کمتر در آنها ریخت! والّا اسراف میشود! ادب صحیح این است که تا ظرفیتها را کامل نشناخته ایم احسانمان را کامل نکنیم. اندازه نگاه داریم والّا خرابشان میکنیم. این دست احسانها را به جای اینکه خرج یک نفر پر توقع طلبکار کم ظرفیّت کنیم بین افراد مختلف تقسیم کنیم. ولی اگر در مؤمنی ظرفیّت دیدیم از نیکی بی قید در توانمان به او غافل نشویم. حسابش جداست. اینها عقل معاش است. باید مراقب باشیم نفس و شیطان از این قاعده روشن سوء استفاده نکند. بهانه ای برای قطع احسان نشود. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ┏━━━ 🍃🌷🍃 ━━━┓ @abbass_kardani ┗━━━ 🌷🍃🌷 ━━━┛ شهیدمدافع حرم عباس کردانی 👆👆