╭────┈┈ ✿🦋﷽ 🍂✿⃟ قرآنی بر فراز نیزه‌های اموی اگر از من بپرسند اسلام چیست، خواهم گفت مکتب استقامت بر عدالت است. در چنین مکتبی هر چیزی که گفتار و کردار و رفتار و احساس آدمی را از جایگاه خود خارج کرده و به افراط و تفریط بکشاند، رذیله‌ای اخلاقی و ضد عدالت است. کبر و حسد و کینه از آن جهت ظلم و رذیله‌اند که از کانون اعتدالی خود خارج می‌شوند. معاصی و مَساوی رفتاری نیز از آن سو که کنش‌هایی خارج از حدود و ماورای حقوق افراد است بیعدالتی و ظلم خوانده می‌شوند. سرقت و ربا و زنا و ارتشا نوعی تعدی به حدود و حقوق دیگران و خروج از عدالت است. جنگ - یعنی دریدن حد و تعدی به حق دیگران - ظلم است؛ اما جهاد - یعنی دفاع از حدود و استقامت بر حقوق همگان - عین عدالت. تمامی احکام شریعت و مناسک دین در حقیقت نوعی از مداومت و ممارست بر عدالت است. نمازی که یک تار جامه یا آب وضو یا زمین محراب صاحبش محصول بی‌عدالتی باشد پذیرفته نیست. و در روزه‌ای که چشم و زبان و شهوت و شکم مصاحبش را به حریم انصاف و پرهیز از تعدی نرساند قربی نیست. شرط ولایت عدالت است و هر کس را به قدر عدالتی که می‌ورزد از ولایت نصیبی هست. اسلام بی‌عدالت چیزی نیست جز قرآنی بر فراز نیزه‌های اموی. | ۱۴۰۳/۹/۱ ه.ش 🔗 بازنشر در: 1⃣ آفـــاقــ [مهدی‌ابوماهیگیر] @abomahigir 🔗 ╰──────────────✿✿✿