🔆قَالَ علیه السلام قَدرُ الرّجُلِ عَلَی قَدرِ هِمّتِهِ وَ صِدقُهُ عَلَی قَدرِ مُرُوءَتِهِ وَ شَجَاعَتُهُ عَلَی قَدرِ أَنَفَتِهِ وَ عِفّتُهُ عَلَی قَدرِ غَیرَتِهِ 🔆مقام و ارزش هر کسی به قدر همت او، و راستی و درستی اش به اندازه ی جوانمردی او و دلاوری اش به مقدار عار و ننگ او از کار زشت، و پاکدامنی اش به اندازه ی غیرت اوست). امام (علیه السلام) به چهار چیز اشاره فرموده و آنها را پایه و اساس چهار چیز قرار داده است: 1- همت، که آن را اساس ارزش انسان قرار داده است. قدر انسان یعنی همان میزان اعتبار وی در نزد مردم، چه والامقامی و ارجمندی و یا پستی و بی ارزشی نتیجه ی بلندهمتی و یا دون همتی خود او است. بلندهمتی آن است که انسان بر یک حد معین از امور که باعث فزونی فضیلت و شرف او می گردد، بسنده نکند تا به بالاتر از آن که ارزشمندتر و والاتر است برسد، و نتیجه ی چنین کاری، بزرگی، عظمت و ستایش اوست. و دون همتی آن است که انسان بر کارهای ناچیز و پست بسنده کند و از امور باارزش صرف نظر نماید، و به همین نسبت او ناچیز و کم ارزش محسوب می شود. 2- جوانمردی را اساس راستی قرار داده است. جوانمردی فضیلتی است که با وجود آن، انسان کارهای نیک انجام می دهد و از آنچه پیامد آن کاستی است- هر چند مباح باشد- دوری می کند، از این رو در گفتارش رعایت راستی و صداقت را می کند، قوت و ضعف این فضیلت (راستی) بستگی به قوت و ضعف لازمه ی آن (جوانمردی) دارد. ادامه دارد.... 📙شرح#حکمت_47 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص52 🔶 @Nahj_Et