آيه شماره 2 از سوره مبارکه فرقان مالک هستی الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا همان كس كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و فرزندى اختيار نكرده و براى او شريكى در فرمانروايى نبوده است و هر چيزى را آفريده و بدان گونه كه درخور آن بوده اندازه گيرى كرده است حكومت و حاكمیّت هستى، مخصوص خداست. «له ملك ...» (در هستى یك نظام و یك اراده و مدیریّت حاكم است) حكومت خداوند نسبت به همه ى هستى یكسان است. «السموات والارض» خداوند بى نیاز است. «له ملك السموات... لم یتخذ» (نیاز به فرزند براى جبران كمبودهاست و كسى كه حكومت هستى به دست اوست چه كمبودى دارد؟!) همه ى آفریدهها از سرچشمه ى قدرت واحدى برخاسته اند. «خلق كل شیىء» تدبیر هستى، به دست خالق هستى است. «له ملك السموات... خلق كلّ شىء» آفرینش، حساب و كتاب دارد. «فقدره تقدیرا» تدبیر هستى، بسیار دقیق است. «تقدیرا» https://eitaa.com/adinebaharan