قدوس كسي است كه از هر وصفي كه به ادراك حس يا تصور خيال درآيد يا وهم بدان سبقت گيرد يا در ضمير خلجان كند يا فكر و انديشه بدان حكم نمايد منزه باشد. نمي گويم: از عيبها و نقصها منزه باشد، زيرا چنين تعبيري نزديك به بي ادبي است، زيرا از ادب به دور است كه شخصي گويد: پادشاه كشور بافنده و حجامت كننده نيست، زيرا همين نفي ايهام دارد كه امكان آن در مورد وي هست. و در اين ايهام نقص نهفته است. بلكه گويم: قدوس كسي است كه از هر وصفي از اوصاف كمال كه اكثر خلق آن را كمال مي دانند منزه باشد، زيرا خلق او را به هر چيزي كه در مورد خودشان كمال به شمار مي رود وصف مي كنند در حالي كه خداي متعال از اوصاف كمال آنها منزه است همان گونه كه از اوصاف نقص آنان منزه مي باشد. بلكه هر صفتي كه در مورد خلق تصور مي رود خداوند از آن و صفات مشابه و نظير آن منزه و مقدس مي باشد ملا محسن فيض كاشاني منبع ملا محسن فيض كاشاني، علم اليقين، ج 1،مقصد اول، باب 6، فصل 3 https://eitaa.com/adinebaharan