چرا ما بعد از گذشت سال ها براي اهل بيت(عليهم السلام)بخصوص امام حسين(عليه السلام) عزاداري مي كنيم؟ چه سودي براي دنيا و آخرت ما دارد؟ فلسفه و حكمت عزاداري را ميتوان در امور ذيل، رهيابي كرد: الف. محبت و دوستي: قرآن و روايات، دوستي خاندان رسول اكرم (صلي الله عليه وآله) و اهلبيت (عليه السلام)را بر مسلمانان واجب كرده است2. روشن است كه دوستي لوازمي دارد و محبّ صادق، كسي است كه شرط دوستي را- چنان كه بايد و شايد- به جا آورد. يكي از مهمترين لوازم دوستي، هم دردي و هم دلي با دوستان در مواقع سوگ يا شادي آنان است3 از اين رو در احاديث، بر برپايي جشن و سرور در ايام شادي اهلبيت (عليه السلام)و ابراز حزن و اندوه در مواقع سوگ آنان، تأكيد فراوان شده است. حضرت علي (عليه السلام)در روايتي ميفرمايد: «شيعه و پيروان ما در شادي و حزن ما شريكند». «يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»4 امام صادق (عليه السلام)نيز فرمودند: «شيعتنا جزء منا خلقوا من فضل طينتنا يسوؤهم ما يسؤنا و يسرّهم ما يسرّنا»5 «شيعيان ما پارهاي از خود ما بوده واز زيادي گل ما خلق شدهاند آنچه كه ما را بدحال يا خوشحال ميسازد، آنان را بدحال و خوشحال ميگرداند». اين وظيفه عقلاني و شرعي، ايجاب ميكند كه در ايام عزاداري اهلبيت (عليه السلام)، حزن و اندوه خود را به «زبان حال» يعني، با اشك، آه و ناله و زاري، از نظر خوراك، با كم خوردن و كم آشاميدن مانند افراد غمزده و از نظر پوشاك، با پوشيدن لباسي كه از حيث جنس و رنگ و نحوه پوشش در عرف، حكايتگر اندوه و ناراحتي است، آشكار سازيم.https://eitaa.com/adinebaharan