در آستانه شبهای بی‌مثال قدر و ایام شهادت مولی‌الموحدین، امیرالمومنین حضرت علی‌بن‌ابیطالب قرار داریم.
کم‌کم مهمانی شبانه خدا شروع می‌شود و خدای مُنعِم ما، سفره بی‌نظیر اکرام و اطعام و اِنعام خود را از سَر شب تا به صبح می‌گستراند تا هرکه هرچه می‌خواهد را برای یک عمر خود برگیرد. دقیقاً یک عمر. سفره‌ای که رزق هزار ماه زندگی ما در آن است. برکت یعنی این و ماه کریمان به اوجش رسیده است. یک شب برابر می‌شود با یک عمر 83 ساله. هیچ انسان باهوشی این فرصت گران‌قدر را از دست نمی‌دهد مخصوصاً که این شب‌ها همراه شافع محشریم و امیرالمؤمنین با ماست. اگرنبود حضور حضرت مولا کجا دل‌ها چنان رقیق می‌شد که یک شب را بتوانیم تا به صبح خدا خدا کنیم؟ و اگر مناجات او در مسجد کوفه و مشق بندگی او به کمیل نبود کجا می‌دانستیم که خدا را چگونه باید خواند و از او دلبری کرد؟ خدا را شکر مولایمان آن عابدِ مقتدرِ مظلومی است که تا ابد الگوی آزادگی و عدالت و عبودیت است.
خرداد را مى‌توان ماه مقاومت و ايستادگى ناميد. ماهى كه در آن روزهايى همچون سوم خرداد روز آزادسازى خرمشهر، ۱۵ خرداد روز حماسه بزرگ ايستادگى مردم در برابر استبداد رژيم ستم شاهى و استعمار خارجى دانست، ازجمله روزهايى هستند كه خرداد را به ماهى سراسر مقاومت تبديل كرده‌است البته به اين روزهاى مقاومت بايد ۵ خرداد روزى كه ارتش تا بن دندان مسلح رژيم صهيونيستى در برابر مقاومت حزب‌الله لبنان، وادار به فرار از جنوب لبنان شد را نيز افزود. در كنار آنچه گفته شد يك روز افتخار آفرين ديگر خردادماه را در برگرفته و آن چهارم خرداد است. روزى كه از آن با نام روز رشادت و جان فشانى مردان و زنانى دزفولى ياد مى‌شود كه با تمام خود براى حراست از ميهن در برابر دشمن متجاوز ايستادند و نامشان را در تاريخ به ثبت رساندند.
در دوران دفاع مقدس ۱۷۶ موشك، ۲ هزار و ۵۰۰ گلوله توپ و ۳۳۱ راكت هواپيما به دزفول اصابت كرد و بيش از ۱۹ هزار واحد مسكونى و تجارى در اين شهر تخريب شد. دزفول در مقاومت قهرمانانه‌اش ۲ هزار و ۶۱۰ شهيد تقديم اسلام و انقلاب كرد كه سن ۲۵۰ شهيد از سه روز تا ۱۰ سال بوده است.
شايد اگر آن روزها ايران داراى توان موشكى بود و پاسخ موشك‌ها را با موشك مى‌داد، رژيم بعث ديگر جرات ادامه چنين جناياتى را نمى‌داشت اما عدم وجود چنين توانى موجب گستاخى بيشتر ارتش بعث و جنايات‌بى‌شمار آن‌ها در دزفول شد.
ملت ايران مقياس بزرگ مردم دزفول است كه ۸ سال با دستان خالى در برابر تمام تجاوزات و جنايات ارتش بعثى و ۳۵ كشور پشتيبان آن ايستادند و حاضر به ترك خانه و كاشنه خود نشدند و با مقاومت، پاسخ آن همه موشك باران و جنايات دشمنان اين سرزمين را دادند و در نهايت، دشمن را تسليم اراده خويش ساختند. با اين تفاوت كه آن روز، ايران اسلامى فاقد توانمندى موشكى بود ولى امروز اين توان خود را به رخ دشمن كشيده و او را وادار به كرنش كرده است.
امروز هرگونه مذاكره در باب توان موشكى كشور مغاير با امنيت ملى كشور خواهد بود و شايد بتوان گفت كه اصرار آمريكا و اروپا بر مذاكره موشكى نيز براى تكرار سناريوى دوران صدام باشد كه هدف از آن تضعيف‌سازى ايران در برابر تهديدات منطقه‌اى و جهانى است.داشتن توان موشكى براى آن است كه از تكرار دزفول‌ها و خرمشهرها جلوگيرى شود از موشك‌باران‌هاى ديوانه‌هايى همچون صدام جلوگيرى و استقلال و امنيت كشور در برابر هر تجاوزى حفظ شود.
برادر جان! روزگار ما روزگار مسئولیت‌هاست. دوران دینداری سهل و ساده گذشت و بیش از چهل سال است که دوران امتحانات و ابتلائات آغاز شده است. سوم خرداد 1361 را انقلابیون کهنه‌کار به یاد دارند که چگونه طلیعه پیروزی‌های دفاع مقدس بود و نماد مقاومت شد. راه همان راه است و حرف همان حرف. اگر خرمشهرها در پیش باشد باید همان مجاهده‌ها و مبارزه‌ها با جدیت بیشتر و بهتر تکرار شود که این بار انگیزه و اراده ما قوی‌تر از آن زمان است و دشمنان ما ضعیف‌تر از آن روز. آمریکای کارتر و ریگان کجا و آمریکای کرک و پر ریخته امروز کجا. در اول انقلاب تمام همت دشمنان در این بود که سلاح و مهمات به ایران نرسد و امروز همشان این است که سلاح ایران به بازوهای مقاومت نرسد. رژیم اشغالگر قدس آن زمان هنوز مست جنگ با اعراب بود ولی امروزه یکروزه به غلط کردن افتاد. آن زمان یک سپاه و یک ارتش داشتیم و امروز سپاه برکت‌گرفته و تکثیر شده‌ها، بر پنجه نشسته‌اند. اروپای آن زمان هم با امروز قابل قیاس نیست. فرانسه امروزی 28 هفته دود و خون را پشت سر می‌گذارد و جزیره ملکه سردرگم اتحادیه مانده است. آل‌سعود هم، اگرچه آن زمان مثل امروز شیرده بود ولی هیچ‌وقت مثل امروز، در گِل نمانده بود و مردم می‌بینند که یمن باتلاق و مدفن این گاو بنی‌اسرائیل شده است.