آيا ازدواج موقت مايه حقارت زن نيست؟ ازدواج موقّت، نوعي ازدواج است و مسلمانان اتّفاق نظر دارند كه خداوند چنين قانوني را بر اساس نيازهاي فطري و ضروري بشر، در كنار ازدواج دائم وضع كرده است. چنان كه از امام باقر(عليه السلام) نقل شده كه در پاسخ شخصي به نام عبدالله بن عمير ليثي در مورد متعه زنان فرمود: «احلها الله في كتابه و علي لسان نبيه، فهي حلال الي يوم القيامه»1 «خداوند آن را در قرآن و بر زبان پيامبرش حلال كرده است و تا روز قيامت حلال خواهد بود». چگونه ممكن است خداوند قانوني را قرار دهد كه موجب توهين و تحقير شخصيت زن شود. در حالي كه مي فرمايد: «وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ...»2 «و به راستي ما فرزندان آدم را گرامي داشتيم...». شخصيت و كرامت زن آن گاه زير سؤال مي رود كه به عنوان يك كالا و بدون ضوابط شرعي و قانوني در جهت ارضاي غريزه جنسي و هواهاي نفساني استفاده شود، اما در جايي كه زن با اراده و انتخاب خودش رابطه اي شرعي و قانوني به نام «عقد موقت» را گزينش مي كند و از اين طريق آرامش و پايداري معنوي را هم براي خود و هم براي همسرش ايجاد مي كند، نه تنها به شخصيت و مقام انساني او آسيبي نمي رسد، بلكه حيا، عفت، استقلال و جايگاه واقعي او نيز تضمين خواهد شد. بنابراين، ازدواج موقت از نظر ماهيت، همانند ازدواج دايم است و مهر در حقيقت، همچون ازدواج دايم، هديه اي است از مرد به زن، بر اين اساس، پرداخت مهر، همان گونه كه در ازدواج دايم تفسير ماهيت عقد ازدواج به اجاره و كرايه نيست و با شأن و شخصيت زنان تنافي ندارد، همين قانون در ازدواج موقت نيز جاري است و اينكه در عقد موقت بايد مهر ذكر شود و در غير آن صورت، عقد باطل است، جنبه حمايتي داشته و از ويژگي هاي ممتاز ازدواج موقت است، زيرا در ازدواج موقت نفقه زن بر مرد لازم نيست و اسلام مي خواهد از اين طريق دغدغه اقتصادي زن را تأمين نمايد. برعكس زنا و آزادي جنسي كه در آن زن بدون ضوابط در اختيار مردان قرار مي گيرد و با كرامت، عفت و پاكدامني او در تعارض است.https://eitaa.com/adinebaharan