آيا «يا علي» و «يا حسين» گفتن هنگام انجام كارها و به طور كلي توسل به اولياي الهي و درخواست حاجت از آنان مصداق خواندن غير خدا نيست كه به صراحت در قرآن كريم نهي شده است: «فلا تدعوا مع الله أحدا»؟ مقصود از دعا و خواندن در آيه شريفه «أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً»1 هر نوع خواندن غير خدا نيست بلكه آن خواندني است كه عبادت و پرستش غيرخدا و مصداق شرك در عبادت است. در قرآن مواردي هست كه از عبادت و پرستش به «دعا و خواندن» تعبير شده است از جمله: «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ»2 «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را، كساني كه از عبادت من كبر ميورزند، به زودي و با خواري وارد دوزخ ميگردند». مقصود از خواندن در آيه «فَلا تَدْعُوا»، به قرينه «أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ» خواندن به نحو عبادت است كه اعتقاد به الوهيت يا ربوبيت، يكي از اركان آن است. شاهد ديگر، كلمه «مع اللَّه» است كه نشان ميدهد مقصود از خواندن در آيه شريفه، خواندني است كه در آن كسي همرتبه، هم شأن و شريك خداوند قرار داده شده است نه هر گونه خواندن و درخواست كمك از كسي. ذكر «يا علي» و «يا حسين» و بردن نام اولياي الهي، كمك خواستن از آبرومندان درگاه الهي- به عنوان واسطههاي فيض او- است از اين رو به يكي از انواع توسّل برميگردد و روشن شد كه اين نوع توسّل، صحيح است و شرك در ربوبيت يا عبادت نيست. منبع: 1.جن (72)، آيه. 18 2 غافر (40)، آيه. 60 https://eitaa.com/adinebaharan