فَلازِلْتُ أبْكی‏ ماتَغَنَّتْ حَمامَةٌ عَلَیْكَ، وَما هَبَّتْ صَبا وَجَنُوبٌ‏ وَماهَمَلَتْ عَیْنی مِنَ ‏الدَّمْعِ قَطْرَةً بُكائی طَویلٌ وَالدُّمُوعُ غَزیرةٌ وَأنْتَ بَعیدٌ وَالْمَزارُ قریبٌ‏‌ غَریبٌ بر تو خواهم گریست، تا کبوتران می خوانند و تا هنگامی که باد صبا و جنوب می وزد. گریه من طولانی و اشک من سرازیر است در حالی که تو از من دور هستی و قبرت نزدیک است. زمزمه امام حسین علیه السلام در حالی که بدن برادر را داخل قبر می‌گذاشتند و دل خویش را تسکین می‌دادند.💔 📚مناقب آل ابی طالب ج ۴ ص ۴۴_۴۵ 📚بحارالانوار ج ۴۴ ص ۱۶۰