به نام خدا « یادواره شهیدپرور _۱ » چند سالیست که در فصل تابستان،فضای روستاها و قُراء لاریجان به معنویّتِ نام و یاد شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی منوّر و معطّر میشود. اقدام بابرکتی که امروز به برکت شهدا تقریباً فراگیر شده است و انصافاً هم باید از مبتکرین،بانیان و دست اندرکاران این یادواره ها قدردانی کرد. آنچه در این چند سطر ارائه میشود،دغدغه ایست که مدّتی ذهن نگارنده را به خود مشغول کرده است و اینک به این بهانه تقدیم میشود؛ همچنانکه شهادت را نسبت به مرگِ عادی،شرافت و فضیلتی آشکار است که رسول گرامی اسلام ص فرمودند:«أشرفُ الموت قتلُ الشّهادة»[بحارالأنوار،ج۱٠٠]، باید یادواره ی شهدا هم نسبت به مجلس ختم،تفاوتی آشکار داشته باشد که همین،بُعد فرهنگی مراسم منسوب به شهدا را بیشتر نشان میدهد. به راستی یادواره ی مطلوب برای شهدا چه ویژگی هایی دارد؟ اینکه سخنرانِ در سطح ملّی و یا راویِ کشوری و یا مدّاح و ذاکرِ مشهور و مطرح و حتّی مجری توانمندِ صدا و سیما را دعوت کنیم،یادواره ی ما واجد شاخص های لازم میشود؟! بدون آنکه نسبت به مؤلّفه های یادشده اظهار نظری داشته باشم،این نکته مسلّم است که گاهی بعضی از امور پیش گفته چنان مهمّ و اصل تلقّی میشوند که متأسّفانه همچون غباری غلیظ،مانع از حقیقتِ اصلی یادواره ها میشوند. و اگر مایه ی اصلی و هویّت بخش یادواره ها رعایت شود، چه بسا امور پیش گفته بر رونق مجلس بیافزایند. پس باید مؤلّفه و شاخص اصلی یادواره ی شهید را بازشناخت و با تکرار آن از باب تذکّر، از کاهش اثرگذاری مراسمِ شهید و شهادت جلوگیری کنیم. به فضل الهی در قسمت بعدیِ این متن به یکی از شاخصه های هویّت بخش یادواره ها ی مربوط به شهید اشاره میشود. حسینی _ ۱۳۹۵/۵/٦ eitaa.com/aftabhosn