🌷 رسول الله صلى الله عليه و آله:
أ لا اخبِرُكُم عَن وَصِيَّةِ نوحٍ ابنَهُ حينَ حَضَرَهُ المَوتُ؟
قالَ: إنّي واهِبٌ لَكَ أربَعَ كَلِماتٍ، هُنَّ قِيامُ السَّماواتِ وَ الأَرضِ، و هُنَّ أوَّلُ كَلِماتِ دُخولٍ عَلَى اللهِ،
🌷 و آخِرُ كَلِماتِ خُروجٍ مِن عِندِهِ، و لَو وُزِنَ بِهِنَّ أعمالُ بَني آدَمَ لَوَزَنَتهُنَّ، فَاعمَل بِهِنَّ، وَ استَمسِك بِهِنَّ حَتّى تَلقاني: سُبحانَ اللهِ و بِحَمدِهِ، و لا إلهَ إلَا اللهُ، وَ اللهُ أكبَرُ.
🌷 وَ الَّذي يُقسِمُ بِهِ نوحٌ، لَو أنَّ السَّماواتِ وَ الأَرضَ و ما فيهِنَّ و ما تَحتَهُنَّ يوزَنُ بِهِنَّ هؤُلاءِ الكَلِماتُ لَوَزَنَتهُنَّ.
🌷پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:
آيا شما را از وصيّت نوح عليه السلام به فرزندش در هنگام وفات، خبر ندهم؟ گفت: «من، چهار كلمه به تو یادمیدهم كه آسمانها و زمين با آنهابرپاست
نخستين كلمات براى وارد شدن بر خداوند
و آخرين كلماتِ خارج شدن از نزد او است
ازهمه اعمال سنگین تراست
پس، اين كلمات را تاآخرعمربگو
۱.سبحان الله ۲.وبحمده ۳.ولااله الاالله ۴.والله اکبر
پاک ومنزه است خدا ازهمه نقصها وضعفها
واوراحمدمیکنم وخدایی جز او نیست
واو بزرگتراست ازاینکه تصورشود
🌷سوگند به آن كسى كه نوح عليه السلام به او سوگند مىخورد، اگر آسمانها و زمين و هر آنچه در آنها و در زير آنهاست، با اين كلمات وزن شوند، اين كلمات از آنها سنگينترند
📚 بحار الأنوار، ج 58
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
🌷حضرت موسی (علیه‌السلام) در جایی نشسته بود، ناگاه ابلیس که کلاهی رنگارنگ بر سر داشت نزد موسی آمد. وقتی که نزدیک شد، کلاه خود را برداشت و مؤدبانه نزد موسی (علیه‌السلام) ایستاد.
🌷موسی (علیه‌السلام) گفت: تو کیستی؟
ابلیس گفت: من ابلیس هستم!
🌷موسی (علیه‌السلام) گفت: آیا تو ابلیس هستی؟ خدا تو را از ما و دیگران دور گرداند!
ابلیس گفت: من آمده‌ام به خاطر مقامی که در پیشگاه خدا داری، بر تو سلام کنم!
🌷موسی (علیه‌السلام) گفت: این کلاه چیست که بر سر داری؟
ابلیس گفت: با رنگ‌ها و زرق و برق‌های این کلاه، دل انسان‌ها را می‌ربایم.
🌷موسی (علیه‌السلام) گفت: به من از گناهی خبر ده که اگر انسان آن را انجام دهد، تو بر او چیره می‌شوی و هر جا که بخواهی، او را می‌کشی.
ابلیس گفت: اذا اعجبته نفسه و استکثر عمله، و استصغر فی عیبه ذنبه؛
🌷سه گناه است که اگر انسان گرفتار آن بشود، من بر او چیره می‌گردم:
1- هنگامی‌که او، خودبین شود و از خودش خوشش آید؛
2- هنگامی‌که او عمل خود را بسیار بشمارد؛
3- هنگامی‌که گناهش در نظرش کوچک گردد.
📚 اصول کافی، ج 2، ص 262