✴️ غیبت کردن از نگاه اسلام 🔶شرایط حرام بودن غیبت ✳️ ۱. شخصى که انسان در غیاب او، عیبش را بازگو مى‏کند، مؤمن باشد؛ یعنى بینشان اخوت ایمانى وجود داشته باشد ✨بنابراین، اگر عیب کافر پشت سرش گفته شود، غیبت به شمار نمى‏آید. ✳️ غیبت هنگامى‏پیش مى‏آید که پشت سر فرد، «عیب و نقص» او را بازگو کنند؛ ولى اگر کمالش را بگویند (راضى باشد یا نباشد) غیبت شمرده نمى‏شود. ✳️ عیب و نقصى که شخص در غیاب برادر یا خواهر مؤمنش مى‏گوید، نزد عموم ناخوشایند و ناپسند باشد؛ ✨ولى خود فرد غایب به بازگفتن آن راضى باشد، غیبت به شمار مى‏رود. ✳️ عیب و نقصى در غیاب فرد بازگو شود که از مردم پوشیده بوده است؛ بنابراین اگر فردى به داشتن عیبى نزد مردم معروف باشد، بازگفتن آن نزد کسى که از آن آگاهى دارد، حرام نیست. ✳️ قصد انتقاص وجود داشته باشد؛ یعنى شخص با بازگفتن عیب دیگرى، قصد کاستن از وجهه و شخصیت او را داشته باشد؛ پس اگر بازگفتن عیب، براى درمان و برطرف کردن آن باشد، غیبت به شمار نمی آید ✳️ شنونده داشته باشد؛ پس اگر انسانى تنها نشسته باشد و از روى ناراحتى یادآور عیوب دیگرى شود، چون شنونده ندارد، رفتار او حرام نیست و غیبت به شمار نمیرود 💫✨اگر فعل ما هر کدام از این ویژگی ها را نداشت از نظر فقهی غیبت به شمار نمی رود @agha30zadeh