اما فوتبال این قمار تخدیری بی رحم یک صندوق سرمایه گذاری معمولا کم بازده، با حجم سرمایه‌ی بسیار بالا و سود بسیار پایین، هزار بهش بسپاری یک بهت بر نمی گردونه یک قاره باید اشک بریزند تا یک کشور بخندد، ورزشی به غایت پیش بینی نا پذیر و چموش، طوری که قهرمان یک مسابقه، هرگز لزوما بهترین تیم آن مسابقات نیست، پنالتی‌های سهوی، هند، تکنولوژی، غفلت، آسیب دیدگی، شرایط روحی روانی، خطای داوری و ... برای همچین موجودیتی تاسف از باخت و غرور از برد نقاشی روی باد است. ای کاش اینقدر موضوعیت نمی‌داشت ای کاش اینقدر دل بسته‌اش نبودیم ای کاش برد و باخت‌های واقعی تری ما را به جشن و عزا می کشید ... وقتی بیشتر از فوتبال بدم می‌آید که می بینم خوب بازی کردیم و اگر گل سوم قطری ها و سرنوشت شوت جهانبخش جایش عوض شده بود، همه بدون کوچکترین تغییر دیگری از کیفیت بازی و ... راضی می بودند. اشکال در عقده‌های ماست، سندش هم اینکه اگر بی خود و بی جهت برایمان پنالتی می گرفتند و بیخود و بی‌جهت گل‌های حریف را مردود اعلام می‌کردند و به ظلم ما را برنده اعلام می کردند، از الان خوشحال تر بودیم. کاش چیز دیگری قلب‌های مان را بهم گره زده بود تا اینقدر منت این سیرک بی حساب کتاب را نمی کشیدیم ... اما فعلا دوران گلادیاتور هاست دوران خشونت، بی معنایی دوران غفلت و تخدیر دوران پادشاهی فوتبال محسن آقایی https://eitaa.com/joinchat/3260219638C2be0324dcb