مگر چه کیسه ی از نور داشت بر دوشش؟ که وقت دیدن او ماه بود مدهوشش نیافتند یتیمان هنوز هم ، وطنی ! یتیم خانه تر از سرزمین آغوشش هزار نکته ی باریک تر ز مو پیداست  میان هر نخی از وصله های تن پوشش امیر زهد و قناعت به گوش این دنیا چقدر خطبه که خواند و نرفت در گوشش زمانه می برد او را ز خاطرش؟ ، آری! زمانه ای که خدا می شود فراموشش تمام هستی ات ای دل ، محبت مولاست بهشت چیست ؟!  چنین کودکانه مفروشش ! 🔹عقیق شعر @aghighpoem