🦋سعد بن معاذ، یار باوفای پیامبر صلی الله علیه وآله سعد بن معاذ یکی از یاران باوفای رسول خدا صلی الله علیه وآله بود. اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وآله دو دسته بودند. عده ای یاران صدیق و باوفا که قرآن کریم و پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله بارها از آن ها به نیکی یاد کرده است. دوستی این ها با رسول الله صلی الله علیه وآله خالی از هرگونه دورویی و نفاق بود. دسته دوم منافقان بودند که در ظاهر جزو اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وآله به شمار می آمدند، در جنگ ها در رکاب آن حضرت می جنگیدند و در حضر ملازم و همراه ایشان بودند. اما آنچنان که قرآن کریم بارها آنان را مذمت کرده است کینه حضرت را به دل داشتند. اینان هیچ گاه به رسالت پیامبر صلی الله علیه وآله ایمان نیاوردند و تسلیم او نشدند و تنها تظاهر به اسلام می کردند. خداوند در ذم آن ها سوره ای به نام منافقون در قرآن نازل کرده است. سعد بن معاذ جزو دسته اول از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وآله بود. منزلت سعد در نزد پیامبر صلی الله علیه وآله و میزان علاقه ایشان به او تا آن اندازه بود که هنگام وفات سعد رسول خدا صلی الله علیه وآله با وضعی آشفته بدون ردا و عبا به دنبال جنازه او راه افتادند. این رفتار رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله بی سابقه بود. حضرت در تشییع جنازه هیچ کدام از یارانش چنین رفتاری انجام نداد، اما درباره سعد به گونه ای رفتار نمود که شگفتی همه یارانش را برانگیخت. حضور ملائک در تشییع جنازه سعد حضرت گویی خود صاحب عزا بود. مستحب است که صاحب عزا در تشییع جنازه مرده اش عبا و ردا از تن برکند. افزون بر آن در هنگام تشییع برانگشتان پاهای خود قدم برمی داشت. این رفتار نیز دو چندان یاران آن حضرت را شگفت زده کرد. بعدها که دلیل این کار را از حضرت جویا شدند، حضرت به ایشان فرمود که ملائکه در تشییع جنازه سعد شرکت کردند. ازدحام ملائک چنان بود که به زحمت می شد جایی برای پا گذاشتن یافت. حضور ملائکه در تشییع جنازه سعد دلیل آشکاری است بر اینکه سعد انسان خیلی خوبی بوده است. البته ملائکه جسم ندارند، لذا طول و عرض و عمق نیز ندارند اما حضور آن ها از دیدگان پیامبر صلی الله علیه وآله مخفی نیست. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله با این رفتار علاوه بر آشکار ساختن حضور ملائک و ازدحام آن ها جایگاه و منزلت والای سعد را نشان داد. رفتارهای شگفت انگیز پیامبر صلی الله علیه وآله در تدفین جنازه سعد هنگام نماز بر جنازه سعد حضرت صلی الله علیه وآله خود بر او نماز خواندند. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله این گونه نبوده که بر همه یاران خود نماز بخوانند. بسیاری از یاران حضرت صلی الله علیه وآله که برخی از آن ها در عرصه های جنگ و زیر پرچم اسلام کشته شدند نیز از نماز رسول خدا صلی الله علیه وآله محروم بودند. آن حضرت بسیاری اوقات از یاران خود می خواستند که بر جنازه اصحابش نماز بخوانند. اما در مورد سعد چنین نبود و خود عهده دار خواندن نماز شد. حضرت با یارانش بر جنازه سعد نماز خواندند. هنگام دفن جنازه فرا رسید. در این هنگام نیز حضرت برخوردی انجام دادند که در طول تاریخ ایشان بی سابقه بوده است و منحصر به سعد بوده است. حضرت صلی الله علیه وآله خود به درون قبر رفتند و جنازه سعد را گرفتند و با دستان مبارک خود کفن از چهره سعد برکشیدند و گونه اش را بر خاک نهادند. پس از این مرحله نوبت به گذاشتن خشت های گلی است. معمولاً بر روی جنازه سقفی از خشت های گلی می چینند که آن ها را «لبن» که مفرد آن «لبنه» است می نامند. حضرت با دستان خود دانه دانه خشت های خام را می گرفت و می چید و لای آن ها را با گل می گرفت. در روایات مربوطه مطالب بسیاری درباره سخنان و اذکار حضرت در قبر نقل شده است که از ذکر آن ها صرف نظر می کنیم. ای سعد، بهشت گوارایت باد! حضرت در پایان از قبر بیرون آمد. سپس درون قبر را با خاک انباشتند. مادر سعد که در گوشه ای نظاره گر رفتار پیامبر صلی الله علیه وآله بود، بر روی قبر ایستاد و گفت: «يا سعد هنيئاً لک الجنة؛ ای سعد، بهشت گوارایت باد!» با آن همه عنایت و بذل توجه پیامبر صلی الله علیه وآله به سعد بن معاذ سخن مادرش چندان دور از واقعیت به نظر نمی رسید. این همه توجه پیامبر صلی الله علیه وآله یقیناً درباره کسی است که اهل بهشت است، اما پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به مادر سعد گفت: «يا أمّ سعد مَهْ، لا تجزمی علی ربک فإنّ سعداً قد أصابته ضمّة؛ ای مادر سعد، دست نگه دار. چنین در کار خداوند خود پیش داوری مکن. یقیناً سعد را اکنون زمین به سختی فشرد». همگی از این سخن پیامبر صلی الله علیه وآله شگفت زده شدند. آن رفتار پراحترام که دال بر جایگاه و منزلت والای سعد است کجا و فشار قبر که از عذاب های برزخی است کجا. ذهن اصحاب در تناقضی پرشگفت درگیر بود، اما چهره پیامبر صلی الله علیه وآله چنان اندوهگین بود که کسی سؤال نپرسید.👇👇👇