🏴قالَ علی عَلَيْهِ السَّلامُ: 📜 لِسانُ الْعاقِلِ وَراءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الاَْحْمَقِ وَراءَ لِسانِهِ. 💬 زبان عاقل در پسِ قلب او، و دل نادان پشت زبان اوست. ◾️ وَ هذا مِنَ الْمَعانِى الْعَجيبَةِ الشَّريفَةِ. این قطعه از معانی‌ شگفت و شریف است. ▪️وَ الْمُرادُ بِهِ اَنَّ الْعاقِلَ لايُطْلِقُ لِسانَهُ اِلاّ بَعْدَ مُشاورَةِ الرَّوِيَّةِ وَ مُؤامَرَةِ الْفِكْرَةِ منظور این است که عاقل در هر سخنی‌ جز با مشورت دل و صلاحدید فکر وارد نمی‌ شود ▪️ وَالاَْحْمَقُ تَسْبِقُ حَذَفاتُ لِسانِهِ وَ فَلَتاتُ كَلامِهِ مُراجَعَةَ فِكْرِهِ وَ مُماخَضَةَ رَأْيِهِ. ولی‌ احمق سخن گفتن و ریخت و پاش زبانش پیش از رجوع به اندیشه و تأمّل و تدبّر است. ⬅️ فَكَاَنَّ لِسانَ الْعاقِلِ تابِعٌ لِقَلْبِهِ، وَ كَاَنَّ قَلْبَ الاَْحْمَقِ تابِعٌ لِلِسانِهِ. بنابراین چنان است که زبان عاقل پیرو قلـب او  ، و قلـب احمـق تابـع زبـان اوسـت #حکمت۴۰ #نهج‌البلاغه #ترجمه‌شیخ‌حسین‌انصاریان https://eitaa.com/ahlalquran ╰┅┅❀🍃◾️🍃❀┅┅╯